ธัมมะ คือ

• (แบบ) น. ธรรม. (ป.; ส. ธรฺม).

• มะ     ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
• ธัมมะธัมโม    ธรรมะธัมโม
• จัมมะ    (แบบ) น. จรรม, หนังสัตว์. (ป.; ส. จรฺม).
• ภุมมะ    (โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. (ดู ยาม).
• ธัมมจักขุ    ดวงตาเห็นธรรม ตาธรรม ธรรมจักษุ
• มะรุมมะตุ้ม    ว. กลุ้มรุมทำให้เกิดรำคาญ เช่น เจ้าหนี้มามะรุมมะตุ้มทวงหนี้กัน, มารุมมาตุ้ม ก็ว่า.
• ธัมมจริยา    ธรรมจรณะ ธรรมจรรยา ธรรมจริยา
• มะงุมมะงาหรา    -หฺรา ก. เที่ยวป่า เช่น ก็จะพาดวงใจไคลคลา ไปมะงุมมะงาหราสำราญ. (อิเหนา). (ช.); (ปาก) อาการที่ดั้นด้นไปโดยไม่รู้ทิศทาง, โดยปริยายหมายถึงงุ่มง่าม.
• ตุ้มมะพร้าว    น. เรียกลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมาว่า ลูกตุ้มมะพร้าว.
• ลูกตุ้มมะพร้าว    น. ลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมา.
• ส้มมะขาม    น. เนื้อในมะขามเปรี้ยวที่แก่จัด ซึ่งใช้เป็นเครื่องปรุงอาหารให้มีรสเปรี้ยว, ถ้าปั้นเป็นก้อนเรียก มะขามเปียก.
• สัมมาวายามะ    น. ความพยายามชอบ. (ป.).
• ความมีธุรกิจมาก    การบาน ความวุ่นวาย ที่ถ่างกระโป่งบาน
• ธัมมจักกัปปวัตนสูตร    ปฐมเทศนา
• พิธีสวมมงกุฎ    การสวมมงกุฎ พิธีราชาภิเษก

• งั้นเราต้องหาว่า สามีของผู้หญิงธัมมะธัมโม
• ออกมาขี่จักรยาน กับผู้หญิงธัมมะธัมโม
• ลูกสาวของหญิงธัมมะธัมโม
• สนทนาธรรมที่บ้านธัมมะ
• หญิงธัมมะธัมโมด้วย