นักจิตเวชศาสตร์ คือ

• n.
  ผู้ที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับการศึกษาป้องกันโรคของจิตใจ
  clf.: คน

• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• จิ     ( แบบ ) ก. จะ เช่น จิปากทั้งลิ้นล้า เพื่อเจ้าเจียรจันทร์. ( ทวาทศมาส ).
• จิต     จิด, จิดตะ- น. ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ คิดและนึก, (โบ เขียนว่า จิตร), ลักษณนามว่า ดวง. ( ป. จิตฺต).
• จิตเวช     จิตเวชศาสตร์ สาขาวิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับการรักษาผู้ที่มีปัญหาทางจิต
• จิตเวชศาสตร์     จิดตะเวดชะ- น. วิชาแพทย์แขนงหนึ่งที่เกี่ยวกับการศึกษาการตรวจรักษาและป้องกันโรคของจิตใจ เช่น โรคประสาท โรคจิต. ( อ. psychiatry).
• เวช     เวด, เวดชะ- น. หมอรักษาโรค. ( ป. เวชฺช; ส. ไวทฺย).
• เวชศาสตร์     เวดชะสาด น. ชื่อตำรารักษาโรคแผนโบราณ, วิชาว่าด้วยการรักษาโรคโดยการใช้ยา.
• ศาสตร     สาดตฺระ-, สาดสะตฺระ-, สาด น. ระบบวิชาความรู้, มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น วิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ มนุษยศาสตร์. ( ส. ).
• ศาสตร์     สาดตฺระ-, สาดสะตฺระ-, สาด น. ระบบวิชาความรู้, มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น วิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ มนุษยศาสตร์. ( ส. ).
• สต     สะตะ- น. ร้อย (๑๐๐). ( ป. ; ส. ศต).
• ตร     หล่อ
• นิติเวชศาสตร์    น. วิชาที่ว่าด้วยการใช้หลักทางการแพทย์ช่วยแก้ปัญหาทางกฎหมาย และการพิสูจน์ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับคดีความ. (อ. forensic medicine).
• นรีเวชศาสตร์    นรีเวชวิทยา
• อุรเวชศาสตร์    อุรเวชกรรม
• เวชศาสตร์ฟื้นฟู    n. วิชาว่าด้วยการรักษาโรคและการบำบัดโรค