นั่งซ้อนท้าย คือ

• ซ้อนท้าย

• นั่ง     ก. อาการที่หย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รองเช่นเก้าอี้.
• ซ้อน     ก. วางทับกัน เช่น เอาจานซ้อนกัน เอาหนังสือซ้อนสมุด, เรียงแทรกเสริมกัน เช่น ฟันซ้อน มะลิซ้อน; ซ้ำ ๆ กัน เช่น ถูกชก ๒ ทีซ้อน เสียงปืนดัง ๓ นัดซ้อน;
• ซ้อนท้าย     v. นั่งท้ายรถจักรยานยนต์ หรือรถจักรยานไปด้วยกัน ชื่อพ้อง: นั่งซ้อนท้าย ตัวอย่างการใช้:
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• ท้า     ก. ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.
• ท้าย     น. ส่วนที่อยู่สุดด้านหนึ่ง, ตรงข้ามกับ ด้านหัว เช่น ท้ายเรือ, ตรงข้ามกับ ด้านหน้า เช่น ท้ายวัง, ตรงข้ามกับ ต้น เช่น ท้ายฤดู.
• หันทางซ้าย    เลี้ยวซ้าย
• กองซ้อนกัน    วางตั้งซ้อนกัน
• ซึ่งซ่อนเร้น    ซึ่งลี้ลับ ซึ่งแอบแฝง ที่เป็นความลับ
• วางตั้งซ้อนกัน    กองซ้อนกัน
• อย่างซ่อนเร้น    อย่างลี้ลับ อย่างแอบแฝง
• การวางซ้อนกัน    การซ้อนกัน การทับกัน การเกยกัน
• ตอนท้าย    ข้างหลัง ด้านท้าย ด้านหลัง ตอนหลัง ส่วนหลัง ส่วนท้าย ช่วงท้าย ท้ายที่สุด สุดท้าย สุดท้ายนี้ ในที่สุด ในบั้นปลาย
• ซึ่งซ่อนหรือนอนอยู่ภายใน    ยังไม่ระเบิด แฝง

• นั่งซ้อนท้ายจักรยานไม่ได้นะ นี่มันเหตุฉุกเฉิน
• นั่งซ้อนท้ายกันอะไรแบบนั้น
• เธอจะนั่งซ้อนท้ายจริงๆเหรอ
• ใครอยากนั่งซ้อนท้ายรถนาย
• เธออยากนั่งซ้อนท้ายมั้ย