นิ้วมือหรือนิ้วเท้า คือ

• นิ้ว

• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• นิ้ว     น. ส่วนสุดของมือหรือเท้า แยกออกเป็น ๕ กิ่ง คือ นิ้วหัวแม่มือ นิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง นิ้วก้อย, ราชาศัพท์ว่า พระอังคุฐ พระดัชนี พระมัชฌิมา
• นิ้วมือ     นิ้ว ตัวเลขโดดตัวใดตัวหนึ่งตั้งแต่1ถึง9 นิ้วเท้า หลักหน่วยสิบร้อยพัน องคุลี
• ิ้     พลิ้ว
• มือ     ๑ น. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น,
• อห     อะหะ น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.
• หรือ     สัน. คำบอกความให้เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น จะเอาเงินหรือทอง; คำประกอบกับประโยคคำถาม เช่น ไปหรือ.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• นิ้วเท้า     นิ้วตีน ตัวเลขโดดตัวใดตัวหนึ่งตั้งแต่1ถึง9 นิ้วมือ หลักหน่วยสิบร้อยพัน นิ้ว
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เท้า     น. ตีน (ใช้ในความสุภาพ), เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้. ก. ยัน เช่น ยืนเอามือเท้าโต๊ะ เอามือเท้าเอว; อ้างถึง เช่น เท้าความ.
• ท้า     ก. ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.
• ชุดสวมเครื่องเรือนหรือหนังสือ    ปลอกผ้าสำหรับคลุมเครื่องเงิน
• ก้าวเท้า    ก้าว ย่างเท้า
• สาวเท้า    ก. ก้าวยาว ๆ เร่งฝีเท้าให้เร็ว.

• นิ้วมือหรือนิ้วเท้าที่ตัดขาด
• สูญเสียนิ้วมือหรือนิ้วเท้า