น่าสบประมาท คือ

• น่าละอายใจ
  สามหาว

• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• สบ     ก. พบ, ปะ, เช่น สบโชค สบตา สบเหมาะ ฟันบนสบฟันล่าง, ถูก, ต้อง, เช่น สบใจ สบปาก สบอารมณ์. น. บริเวณที่แม่น้ำตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปมาบรรจบกัน เช่น
• สบประมาท     ก. แสดงกิริยาวาจาดูถูกดูหมิ่นซึ่ง ๆ หน้า เช่น เขาถูกสบประมาทในที่ประชุม, ประมาทหน้า.
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประมาท     ปฺระหฺมาด ก. ขาดความรอบคอบ, ขาดความระมัดระวังเพราะทะนงตัว, เช่น เวลาขับรถอย่าประมาท; ดูหมิ่น เช่น ประมาทฝีมือ. น. ความเลินเล่อ,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระมา     น. เหลือบ. ( ช. ).
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• คําสบประมาท    คําดูถูก คําปรามาส
• การสบประมาทศาสนา    การสบประมาทหรือการดูหมิ่น การดูหมิ่น
• ไม่สนใจคําสบประมาท    เมินเฉยต่อคําดูถูก
• การสบประมาท    การดูถูก การลบหลู่ การหมิ่นประมาท การหมิ่นเกียรติ การลบหลู่ดูหมิ่น การดูหมิ่น การเหยียดหยาม การใส่ร้ายป้ายสี การกล่าวโทษใส่ร้าย การเย้ยหยัน การประชดประชัน ความหยิ่งยะโสที่เป็นการดูหมิ่น
• คำสบประมาท    คำเยาะเย้ย
• ซึ่งสบประมาท    ซึ่งดูถูกดูแคลน ซึ่งเย้ยหยัน ซึ่งดูหมิ่นหรือเหยียดหยามผู้อื่น ซึ่งแสดงการดูหมิ่น