บดีศร คือ

• บอดีสอน
  (กลอน) น. นายผู้เป็นใหญ่.

• บด     ๑ ก. ทำให้เปลือกแตก เช่น บดข้าวเปลือก, ทำให้แหลก เช่น บดข้าวสุก, ทำให้เป็นผง เช่น บดยานัตถุ์, ทำให้เรียบและแน่น เช่น บดถนน. ๒ น.
• บดี     บอดี ( แบบ ) น. นาย, เจ้าของ, เจ้า, ผู้ครอง, ผู้บังคับบัญชา; ผัว. ( ป. , ส. ปติ), ในสันสกฤตมีเกณฑ์ว่าศัพท์นี้เมื่ออยู่เฉพาะหมายความว่า นาย
• ดี     ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
• ศร     สอน น. อาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันสำหรับยิง เรียกว่า คันศร กับลูกที่มีปลายแหลม เรียกว่า ลูกศร, เรียกสายคันศรว่า สายศร,
• ศรี    ๑ สี น. มิ่ง, สิริมงคล, ความรุ่งเรือง, ความสว่างสุกใส, ความงาม, ความเจริญ, เช่น ศรีบ้าน ศรีเรือน ศรีเมือง, ใช้นำหน้าคำบางคำเป็นการยกย่อง เช่น พระศรีรัตนตรัย วัดพระศรีรัตนศาสดาราม. (ส. ศฺรี; ป. สิริ,
• นริศร    นะริน, นะริด, นะริดสวน (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร, นร + อีศ, นร + อีศฺร, นร + อีศฺวร).
• มหิศร    มะหิด, มะหิดสอน, มะหิสวน น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง, เลือนมาจาก มเหศวร หมายถึง พระศิวะ หรือ พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• มิศร    มิดสะระ-, มิดสะระกะ- ว. เจือ, ปน, คละ; ประสมขึ้น. (ส.; ป. มิสฺส, มิสฺสก).
• มิศร-    มิดสะระ-, มิดสะระกะ- ว. เจือ, ปน, คละ; ประสมขึ้น. (ส.; ป. มิสฺส, มิสฺสก).
• ศรชี้    ลูกศร ลูกศรชี้
• ศรัณยู    สะรันยู น. ผู้เป็นที่พึ่ง. (ส. ศรณฺยุ).
• ศรัณย์    สะรัน ว. ซึ่งเป็นที่พึ่ง. (ส. ศรณฺย).
• ศรัท    สะรัด น. ฤดูสารท. (ส. ศรท; ป. สรท).
• ศรัย    ไส น. ที่พักพิง, ที่พึ่ง, ที่อาศัย, ที่ร่มเย็น. (ส. ศฺรย).
• ศรีษะ    หัว กระหม่อม ขม่อม การตัดผม การปลงผม การโกนผม ภาวะหัวโล้น ศรีษะที่โกนผมแล้ว ส่วนของศรีษะที่โกนผมออก หัวโล้น