บทกวีสำหรับร้อง คือ

• บทกวีสรรเสริญ

• บท     ๑ บด, บดทะ- น. ข้อความเรื่องหนึ่ง ๆ หรือตอนหนึ่ง ๆ เช่น บทที่ ๑ บทที่ ๒; กำหนดคำประพันธ์ที่ลงความตอนหนึ่ง ๆ เช่น โคลง ๔ สุภาพ ๔ บาท เป็น ๑ บท;
• บทกวี     คําประพันธ์ ร้อยกรอง โคลงกลอน บทกลอน กวีนิพนธ์ กาพย์กลอน บทร้อยกรอง บทเพลง เพลง กลอน คํากลอน บทกวีที่บรรยายความรู้สึกของผู้แต่ง กาพย์ ฉันท์
• ทก     ๑ ( โบ ) ว. ทุก เช่น ทกพวก ทกพาย. ๒ ( แบบ ) น. น้ำ. ( ป. , ส. ).
• กวี     กะวี น. ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์บทกลอน จำแนกเป็น ๔ คือ ๑. จินตกวี แต่งโดยความคิด ๒. สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา ๓. อรรถกวี
• วี     ๑ ก. พัด, โบก. ๒ ดู หมอตาล .
• สำ     ก. ซับซ้อนกัน, ปะปนกัน, ไม่เป็นลำดับ, ไม่เป็นระเบียบ.
• สำหรับ     ว. คู่กับ, ควรกับ, เช่น ช้อนกับส้อมเป็นของสำหรับกัน หมากพลูกับเชี่ยนเป็นของสำหรับกัน. บ. เพื่อ เช่น ของสำหรับถวายพระ
• รับ     ก. ยื่นมือออกถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นส่งให้ เช่น รับของ รับเงิน, ถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นส่งมาให้ เช่น รับจดหมาย รับพัสดุภัณฑ์, ไปพบ ณ
• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• ร้อง     ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, ( ปาก ) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• บทกวีสำหรับร้องเป็นเพลง    ทำนองเพลง เสียงดนตรีที่ไพเราะ
• ส่วนของโบสถ์สำหรับทำพิธี    พลับพลา แท่นบูชา
• วัสดุสำหรับทำรั้ว    การพูดหลบหลีก การฟันดาบ ความชำนาญในการโต้แย้ง ศิลปะการฟันดาบ สถานที่รับและจำหน่ายของโจร
• เนื้อไก่สำหรับทอด    เนื้อไก่อ่อนขนาดกลางเหมาะสำหรับทอด