บริบวรณ์ คือ

• บอริ-บวน
  (โบ; กลอน) ก. บริบูรณ์.

• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ริบ     ๑ ก. รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอำนาจกฎหมายเป็นต้น. ๒ ว. คม.
• บวร     บอวอน, บอวอระ- ( แบบ ) ว. ประเสริฐ, ล้ำเลิศ, ราชาศัพท์ใช้นำหน้าคำนามที่เกี่ยวกับวังหน้า เช่น บวรวงศ์ คู่กับ บรม ซึ่งใช้กับวังหลวง เช่น บรมวงศ์.
• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• รณ     รน, รนนะ- น. เสียง, เสียงดัง; สงคราม. ก. รบ, รบศึก. ( ป. , ส. ).
• ระบบวรรณยุกต์    ระบบเสียงวรรณยุกต์
• เกี่ยวกับวรรณคดี    เกี่ยวกับวรรณกรรม มีเนื้อหาสาระดี อวดความรู้ เกี่ยวกับผลงานประพันธ์ เกี่ยวกับผลงานวรรณคดี
• บวร-    บอวอน, บอวอระ- (แบบ) ว. ประเสริฐ, ล้ำเลิศ, ราชาศัพท์ใช้นำหน้าคำนามที่เกี่ยวกับวังหน้า เช่น บวรวงศ์ คู่กับ บรม ซึ่งใช้กับวังหลวง เช่น บรมวงศ์. (ป. ปวร; ส. ปฺรวร).
• เกี่ยวกับวรรณกรรม    เกี่ยวกับวรรณคดี
• เกี่ยวกับวรรณคดีสมัยคลาสซิค    ชั้นเอก ชื่อเสียงโด่งดัง ดีถึงขนาด มีชื่อเสียงทางประวัติศาสตร์หรือวรรณคดี เกี่ยวกับภาษากรีกและลาติน เกี่ยวกับเอกลักษณ์หรือลีลาโบราณ เกี่ยวกับแบบกรีกและโรมันโบราณ เป็นมรดกตกทอดแต่โบราณ เป็นหลัก เป็นแ
• ขบวร    ขะบูน, ขะบวน (แบบ) ว. แต่ง, ประดับ.
• โบวัวร์    ซิโมน เดอ โบวัวร์
• กระบวร    -บวน ก. ประดับ, แต่ง. ว. วิจิตร. (แผลงมาจาก กบูร).
• (วรรณ)    เป็นคำที่ใช้ในวรรณกรรม