บริเวณฝั่งทะเล คือ

• ส่วนเขตเมืองที่หันหน้าสู่ทะเลหรือมหาสมุทร
  เขตชายทะเล

• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• บริเวณ     บอริเวน น. พื้นที่ภายในขอบเขตที่กำหนดไว้ เช่น บริเวณบ้าน บริเวณโบสถ์ บริเวณวัด บริเวณสนามหลวง. ( ป. , ส. ปริเวณ).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• วณ     วะนะ- น. แผล, ฝี. ( ป. ; ส. วฺรณ).
• ฝั่ง     น. ที่ดินริมน้ำเป็นขอบเขตทะเล แม่น้ำ ลำคลอง เป็นต้น.
• ฝั่งทะเล     n. ที่ดินริมทะเล , ชื่อพ้อง: ชายฝั่ง, หาด, ฝั่ง ตัวอย่างการใช้: ตำรวจปราบปรามโจรสลัดที่ฉวยโอกาสมาปล้นสะดมชาวบ้านตามริมฝั่งทะเล
• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• ทะเล     น. ห้วงน้ำเค็มที่เวิ้งว้างกว้างใหญ่ แต่เล็กกว่ามหาสมุทร. ว. ที่อยู่หรือเกิดในทะเล เช่น สาหร่ายทะเล ปลิงทะเล แมงดาทะเล.
• บริเวณชายฝั่งทะเล    ชายทะเล ฝั่งทะเล เมืองชายทะเล
• บริเวณชายทะเล    ชายทะเล ชายหาด ริมทะเล
• บริเวณบกที่ประชิดกับทะเล    ชายทะเล ฝั่งทะเล
• บริเวณที่แม่น้ําหรือท่อน้ําไหลลงสู่ทะเล    ปากแม่น้ํา
• บริเวณที่อุดมด้วยน้ำและต้นไม้ในทะเลทราย    ที่พำนักอาศัย ที่หลบภัย สิ่งเกื้อกูลในยามยาก
• บริเวณช่องท้อง    บริเวณท้องหรือพุง
• บริเวณเล็ก ๆ    ภาคเล็ก ริ้วเล็ก วงเล็ก เขตเล็ก ๆ แถบเล็ก แนวเล็ก