บันจวบ คือ

• ก. ตกแต่ง.

• บัน     ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
• จวบ     น. พบ, ประสบ, ร่วม, ถึง.
• จวบจวน    ว. จนถึง, ถึงที่.
• ไฟที่จวนจะดับ    เปลวไฟริบหรี่ เปลวไฟวูบวาบ
• จวบจน    กระทั่ง จนกระทั่ง จนกว่า ตราบเท่าที่
• จวนจะ    จวน จวนเจียน เกือบ เกือบจะ แทบจะ เกือบถึง ใกล้จะ ใกล้เข้าสู่ ฉิวเฉียว เฉียด เฉียดฉิว ค่อนข้างจะ จวนเจียนจะ เจียนจะ
• บรรจวบ    บัน- ก. ประจวบ, ประสบ, พบปะ, สบเหมาะ, บังเอิญพบ.
• ประจวบ    ก. จำเพาะพอดี, สบเหมาะ, บังเอิญพบ, เช่น น้ำเหนือหลากมาประจวบกับน้ำทะเลหนุน น้ำเลยท่วม.
• จวบจนถึง    จนกระทั่ง จนถึง จวบจนกระทั่ง
• ประจวบกัน    จําเพาะพอดี บังเอิญ ประจวบ ประจวบเหมาะ สบเหมาะ ซึ่งตัดกันที่จุดเดียวกัน ซึ่งมีจุดร่วม ซึ่งมีอำนาจเท่ากัน ซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกันหรือร่วมกัน พร้อมกัน พร้อมเพรียง พ้องกัน เกิดขึ้นในขณะเดียวกัน ในเวลาเดีย
• จวนจะตาย    ใกล้ตาย
• จวนจะถึง    เกือบจะ ใกล้จะถึง
• จวนจะพัง    ง่อนแง่น จวนจะแตกหัก
• จวนจะสูญพันธุ์    จวนจะหมด จวนตาย ร่อนแร่ อยู่กับที่ ใกล้ตาย
• จวนจะหมด    จวนจะสูญพันธุ์ จวนตาย ร่อนแร่ อยู่กับที่ ใกล้ตาย