บาป- คือ
บาบ, บาบปะ-
น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง.
ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. (ป., ส. ปาป).
- บา น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
- บาป บาบ, บาบปะ- น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. ( ป. , ส. ปาป).
- คนบาป ผู้กระทำความชั่ว ผู้ทำบาป
- ทำบาป ก. ประกอบกรรมชั่ว มีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเป็นต้น, ทำบาปทำกรรม ก็ว่า.
- ทําบาป ทําผิด ทําสิ่งที่ไม่ดี กระทําผิด ทําชั่ว ทําบาปทํากรรม ประกอบกรรมชั่ว ประพฤติชั่ว ประพฤติไม่ดี ทํากรรม ทําเลว
- บาปบุญ บุญบาป
- บาปมิตร บาบปะมิด น. มิตรชั่ว. (ส. ปาปมิตฺร; ป. ปาปมิตฺต).
- บุญบาป n. การกระทำดีและชั่ว ชื่อพ้อง: บาปบุญ ตัวอย่างการใช้: ในโลกความคิดที่ยังไม่ถูกจัดการมากนัก การแยกแยะบุญบาปจะถูกจำกัดอยู่ในรูปของความสงสัย
- ผู้ไถ่บาป ผู้ซื้อคืน ผู้ไถ่ถอน
- พ้นบาป ทำให้ศักดิ์สิทธิ์ ล้างบาปแล้ว แสร้งทำเป็นศักดิ์สิทธิ์
- มีบาป ชั่วร้าย มีความผิด ร้าย
- รับบาป ก. รับเคราะห์กรรมแทนผู้อื่นที่ทำกรรมนั้น, รับความผิดหรือโทษทัณฑ์แทนผู้ที่ทำความผิด.
- อภัยบาป ให้อภัย อภัยโทษ
- แก้บาป ก. สารภาพความผิดเพื่อให้พ้นบาป.
- ใจบาป ว. มีใจฝักใฝ่ในทางชั่วร้าย.
มือถือ