บุพโพ คือ

• บุบโพ
  น. น้ำหนอง, น้ำเหลือง. (ป. ปุพฺพ).

• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุพ     บุบพะ- ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. ( ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
• โพ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Ficus religiosa L. ในวงศ์ Moraceae เป็นต้น ไม้ซึ่งเป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ใบรูปหัวใจ ปลายยาวคล้ายหาง ผลกินได้
• อัพโพหาริก    ว. ไม่ควรกล่าวอ้าง, ไม่ควรอ้างเป็นกฎเกณฑ์ คือ ไม่ควรนับว่าผิดวินัยหรือกฎหมาย เช่นผู้กินแกงซึ่งปรุงด้วยเหล้าบางอย่างเพื่อฆ่าคาวหรือชูรสการกินเหล้าในที่นี้เป็น อัพโพหาริก คือ ไม่ควรนับว่ากินเหล้า. (ป.
• โทโพโลยี    ทอพอโลยี
• อะโพลิโพโปรตีน    อะโปโปรตีน
• กรดโพรไพโอนิก    กรดโพรพาโนอิก โพรพาโนอิกแอซิด โพรไพโอนิกแอซิด
• โพรไพโอนิกแอซิด    กรดโพรพาโนอิก กรดโพรไพโอนิก โพรพาโนอิกแอซิด
• บันทึกภาพโทรทัศน์    บันทึกวิดีโอ
• บ้าลําโพง    บ้าน้ําลาย
• โพธิบัลลังก์    น. อาสนะที่พระพุทธเจ้าประทับใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ ณ พุทธคยา ประเทศอินเดีย ในวันตรัสรู้, รัตนบัลลังก์ หรือ วัชรอาสน์ ก็ว่า. (ป. โพธิปลฺลงฺก).
• แผ่นฟิล์มที่ใช้บันทึกภาพโทรทัศน์    เทปวิดีโอ
• บ้าลำโพง    ว. บ้าเพราะกินเมล็ดลำโพง มีอาการซึมหรือพูดพล่าม, โดยปริยายหมายความว่า พูดโผงผาง ตึงตัง หรือแสดงกิริยาโมโหโกรธา เช่น พูดจาบ้าลำโพงโป้งไป. (คาวี), ทำโมโหโกรธาบ้าลำโพง เที่ยวโป้งโหยงหยาบช้าสาธารณ์. (พิ
• ทิพโสต    ทิบพะโสด น. หูทิพย์ คือ จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ป. ทิพฺพโสต; ส. ทิพฺยโศฺรตฺร).
• เพโท    ก. นั่งอย่างภาคภูมิ. (ขุนช้างขุนแผน).