บุรุษสูงศักดิ์ คือ

• ชายสูงศักดิ์
  บุรุษชั้นสูง

• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุรุษ     บุหฺรุด, บุหฺรุดสะ- น. ผู้ชาย, เพศชาย, คู่กับ สตรี, ใช้ในลักษณะที่สุภาพ; ( ไว ) คำบอกผู้พูด เรียกว่า บุรุษที่ ๑, คำบอกผู้ที่พูดด้วย เรียกว่า
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สูง     ว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง; เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง; แหลม เช่น เสียงสูง,
• สูงศักดิ์     ว. มียศศักดิ์หรือตระกูลสูง เช่น เจ้านายเป็นบุคคลที่สูงศักดิ์ เขาสืบเชื้อสายมาจากขุนนางผู้สูงศักดิ์.
• ศักดิ     น. อำนาจ, ความสามารถ, เช่น มีศักดิ์สูง ถือศักดิ์; กำลัง; ฐานะ เช่นมีศักดิ์และสิทธิแห่งปริญญานี้ทุกประการ; หอก, หลาว. ( ส. ศกฺติ; ป. สตฺติ).
• ศักดิ์     น. อำนาจ, ความสามารถ, เช่น มีศักดิ์สูง ถือศักดิ์; กำลัง; ฐานะ เช่นมีศักดิ์และสิทธิแห่งปริญญานี้ทุกประการ; หอก, หลาว. ( ส. ศกฺติ; ป. สตฺติ).
• กด     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว จ ฉ ช ซ ฌ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ด ต ถ ท ธ ศ ษ ส สะกด ว่า แม่กด หรือ มาตรากด. ๒ น. (๑) ชื่อปลาไม่มีเกล็ด มีหนวด หลายชนิด
• เศษสิบ    น. เศษส่วนที่มีเศษเป็นตัวเลข ๐ ถึง ๙ และมีส่วนเป็นหน่วย ๑๐ เช่น fig0117.jpg (เศษ ๘ ส่วน ๑๐).
• ไม่ใช่บุรุษสรรพนาม    ไม่มีลักษณะของมนุษย์ ไม่ใช่ส่วนตัว
• คนสูงศักดิ์    คนชั้นสูง คนสูงส่ง
• ผู้สูงศักดิ์    n. ผู้มียศศักดิ์สูง คำตรงข้าม: ผู้ต่ำต้อย ตัวอย่างการใช้: พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 ทรงให้สมญาริเชอลิเยอว่าผู้สูงศักดิ์
• หญิงสูงศักดิ์    หญิงผู้ดี หญิงมีชาติตระกูลสูง ดอกฟ้า หญิงที่ได้รับความเคารพนับถือ สตรีชั้นสูง สตรีสูงศักดิ์ คุณหญิง ผู้ดี
• ชายสูงศักดิ์    บุรุษชั้นสูง บุรุษสูงศักดิ์