บ๋ำ คือ
- บ่อน้ำ n. ช่องลึกลงไปในดินหรือในหินใช้เป็นที่ขังน้ำ ชื่อพ้อง: แอ่งน้ำ, หนองน้ำ ตัวอย่างการใช้: ทุกบ้านจะขุดบ่อน้ำไว้ในบริเวณบ้านเพื่อใช้บริโภคและอุปโภค clf.: บ่อ
- บ้าระห่ำ ว. มุทะลุ, ทะลึ่งตึงตัง.
- บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น (สำ) ก. รู้จักผ่อนปรนเข้าหากัน มิให้กระทบกระเทือนใจกัน, รู้จักถนอมน้ำใจไม่ให้ขุ่นเคืองกัน, บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น ก็ว่า.
- กร่ำ ๑ กฺร่ำ น. ที่ล่อปลาให้เข้าไปอยู่ ใช้ไม้ปักตามชายฝั่งลำแม่น้ำ เป็นรูปกลมบ้าง รีบ้าง ภายในสุมด้วยกิ่งไม้เพื่อล่อให้ปลาเข้าอาศัย เมื่อเวลาจะจับก็เอาเฝือกหรืออวนล้อม แล้วเอาไม้ที่สุมนั้นออก, เขียนเป็น
- กล่ำ ๑ กฺล่ำ น. ชื่อมาตราเงินโบราณ ๒ กล่อม เท่ากับ ๑ กล่ำ คือ อัฐ, ๒ กล่ำ เป็น ๑ ไพ. (กล่ำ ได้แก่ มะกล่ำตาช้าง, กล่อม ได้แก่ มะกล่ำตาหนู). ๒ กฺล่ำ น. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง. (ดู กร่ำ ๑). ๓ กะหฺล่ำ (โบ; ก
- กล้ำ กฺล้ำ ก. ควบ เช่น กล้ำอักษร อักษรกล้ำ, ทำให้เข้ากัน, กลืนกัน, เช่น กล้ำเสียง เสียงกล้ำ, มีโทษอันหนึ่งไซร้ กลบกล้ำพันคุณ. (โลกนิติ), คือดั่งปากเว้นกล้ำ แกล่เหมี้ยงหมากพลู. (โลกนิติ), กัลยาจะกล้ำอำควา
- ก่ำ ว. สุกใส, เข้ม, จัด, (มักใช้แก่สีแดงหรือทองที่สุก).
- ก้ำ (โบ) น. ด้าน, ฝ่าย, ทิศ.
- ขม้ำ ขะม่ำ ก. เอาปากงับกินเร็ว ๆ (ใช้แก่สุนัขเป็นต้น ถ้าใช้แก่คน ถือว่าเป็นคำไม่สุภาพ).
- ขย้ำ ขะย่ำ ก. เอาปากงับกัดอย่างแรง, โดยปริยายหมายถึงการทำร้ายด้วยวาจาหรือการกระทำอย่างรุนแรง.
- คร่ำ ๑ คฺร่ำ ว. เรียกของเหลวในถุงเยื่อหุ้มลูกในมดลูกของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ทำหน้าที่ลดผลการกระทบกระแทก และช่วยหล่อลื่นในตอนคลอดเป็นต้น ว่า น้ำคร่ำ เรียกถุงเยื่อหุ้มที่บรรจุน้ำคร่ำว่า ถุงน้ำคร่ำ. ๒ คฺร่ำ
- คล่ำ คฺล่ำ น. หมู่. ว. สับสน, เกลื่อนกล่น, มาก, มักใช้คู่กับคำ คลา เป็น คลาคล่ำ.
- คล้ำ คฺล้ำ ว. ค่อนข้างดำ, ไม่ผ่องใส, หม่นหมอง, เช่น ผิวคล้ำ หน้าคล้ำ.
- คว่ำ คฺว่ำ ก. พลิกเอาด้านบนลงล่าง เช่น รถคว่ำ เรือคว่ำ; กิริยาที่เอาด้านหน้าลง เช่น นอนคว่ำ, กิริยาที่เอาด้านบนลงล่าง เช่น คว่ำชาม, ตรงข้ามกับ หงาย; เรียกใบหน้าที่แสดงอาการไม่พอใจหรือโกรธจนไม่เงยหน้าขึ้น
- ค่ำ น. เรียกวันตามจันทรคติ เช่น ขึ้นค่ำหนึ่ง ขึ้น ๒ ค่ำ, เวลามืดตอนต้นของกลางคืน. ว. ที่อยู่ในช่วงเวลาตั้งแต่เย็นจนถึงเวลามืดตอนต้นของกลางคืน เช่น รอบค่ำ. ก. สิ้นแสงเมื่อดวงอาทิตย์ตกดินแล้ว เช่น จวนจะค่
มือถือ