ปฏิพัทธ์ คือ

• ก. เนื่องกัน, ผูกพัน, รักใคร่. (ป. ปฏิพทฺธ; ส. ปฺรติพทฺธ).

• ปฏิ     คำอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นำหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. ( ป. ; ส. ปฺรติ).
• พัทธ     พัดทะ-, พัด ก. ผูก, ติด, เนื่อง. ( ป. ).
• พัทธ์     พัดทะ-, พัด ก. ผูก, ติด, เนื่อง. ( ป. ).
• พุทธปฏิมา    น. รูปเปรียบหรือรูปแทนองค์พระพุทธเจ้า คือ พระพุทธรูป, มักใช้ย่อเป็น ปฏิมา หรือ ปฏิมากร.
• พุทธปฏิมากร    น. รูปเปรียบหรือรูปแทนองค์พระพุทธเจ้า คือ พระพุทธรูป, มักใช้ย่อเป็น ปฏิมา หรือ ปฏิมากร.
• ปฏิยุทธ์    ก. รบตอบ, สู้รบ. (ป.).
• พัทธ-    พัดทะ-, พัด ก. ผูก, ติด, เนื่อง. (ป.).
• พุทธ    พุด, พุดทะ- น. ผู้ตรัสรู้, ผู้ตื่นแล้ว, ผู้เบิกบานแล้ว, ใช้เฉพาะเป็นพระนามของพระบรมศาสดาแห่งพระพุทธศาสนา เรียกเป็นสามัญว่า พระพุทธเจ้า. (ป.).
• พุทธ-    พุด, พุดทะ- น. ผู้ตรัสรู้, ผู้ตื่นแล้ว, ผู้เบิกบานแล้ว, ใช้เฉพาะเป็นพระนามของพระบรมศาสดาแห่งพระพุทธศาสนา เรียกเป็นสามัญว่า พระพุทธเจ้า. (ป.).
• พุทธิ    พุดทิ น. ปัญญา, ความฉลาด. (ป.).
• ปฏิพับ    จุดปฏิบัพ
• จุดปฏิบัพ    ปฏิพับ
• พึงปฏิบัติ    ควรกระทํา ควรปฏิบัติ พึงกระทํา
• นิพัทธ    นิพัดทะ-, นิพัด (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
• นิพัทธ-    นิพัดทะ-, นิพัด (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).