ปนกันยุ่ง คือ

• ผสมปนเป

• ปน     ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
• ปนกัน     ผสม ประสม ประสมประเส พลอยเข้าด้วย รวมกัน ผสมกัน
• นก     ๑ น. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว. ๒ น.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• นย     นะยะ- น. เค้าความที่ส่อให้เข้าใจเอาเอง. ( ป. , ส. ).
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุ่ง     ว. อาการของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยสับสนพัวพันกันถึงกับต้องสางจึงจะเป็นระเบียบเรียบร้อยได้ เช่น ผมยุ่ง ไหมพันกันยุ่ง, ไม่เรียบร้อย เช่น
• พันกันยุ่ง    ทําใหยุ่งเหยิง ทําให้พันกัน ตรงกันข้าม adv ไม่เหมาะ สำหรับการเดินเรือ พัน
• ทําให้พันกันยุ่ง    ทําให้ยุ่ง ทําให้ยุ่งเหยิง
• ของที่ปนเปกันจนยุ่งเหยิง    กองระเกะระกะ
• กัปนก    กับปะหฺนก (แบบ) ว. กำพร้า, น่าสงสาร, เช่น อันว่าพราหมณชรา ชีณกัปนก. (ม. คำหลวง ชูชก). (ป. กปณก).
• ปนกับ    ผสมกับ ผสมผสานกับ
• ฌาปนกิจ    น. การเผาศพ.
• ปะปนกัน    คละเคล้ากัน ปะปน กระยาเลย ต่างๆ
• นำไปนั่ง    ติดตั้ง ทำให้เข้ารับตำแหน่งเป็นทางการ ประกอบ สถาปนา

• ไม่มี ตัวเลขและตัวอักษรมันปนกันยุ่งเหยิงไปหมด
• แต่เราก็ได้ยินเสียงของคุณ เสียงมันจะปนกันยุ่งไปหมด