ปรองดองกัน คือ

• กลมกลืนกัน
  ประสานกัน

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปรองดอง     ปฺรอง- ก. ออมชอม, ประนีประนอม, ยอมกัน, ไม่แก่งแย่งกัน, ตกลงกันด้วยความไกล่เกลี่ย, ตกลงกันด้วยไมตรีจิต.
• รอ     ๑ น. หลักปักกันกระแสน้ำ เช่น ทำรอกันตลิ่งพัง. ๒ ก. คอย เช่น รอรถ รอเรือ; ยับยั้ง เช่น รอการพิจารณาไว้ก่อน รอการลงอาญาไว้ก่อน; เกือบจด, จ่อ,
• รอง     ๑ ก. รับรวมของเหลวหรือสิ่งอื่นที่ไหลตกลงมา เช่น รองน้ำ; ต้านทานค้ำจุนให้คงอยู่ เช่น รองหัวเข็ม, หนุนให้สูงขึ้น เช่น เอาไม้รองโต๊ะรองตู้, รองรับ
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• งด     ก. หยุดหรือเว้น คือ ไม่กระทำหรือไม่ดำเนินการตามปรกติ เช่น ผู้ป่วยต้องงดอาหารและน้ำตามที่แพทย์สั่ง.
• ดอ     ควย จู๋ ไข่ นกเขา เจี๊ยว จ้าวโลก ดอกจำปี น้องชาย กระเจี๊ยว
• ดอง     ๑ ก. แช่หรือหมักผัก ผลไม้ และสิ่งต่าง ๆ ไว้ในน้ำส้ม น้ำเกลือ เป็นต้น เพื่อเก็บรักษาไว้ให้อยู่ได้นาน ๆ เช่น ดองผัก ดองผลไม้
• ดองกัน     สัมพันธ์กันจากการแต่งงาน
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ปรองดองกันได้    คืนดีกันได้ ประนีประนอมกันได้ ไกล่-เกลี่ยได้ ป้องกันได้ มีฐานะดี มีรากฐานมั่นคง ยึดถือได้ รักษาไว้ได้
• การไม่ปรองดองกัน    การแตกความสามัคคี การไม่เป็นเอกภาพ
• ความปรองดองกัน    ความสามัคคี ความเห็นใจ ไมตรีจิต
• ความไม่ปรองดองกัน    ความแตกสามัคคี ความแตกแยก การแตกแยก ความขัดแย้ง ความไม่ลงรอยกัน

• เพื่อให้คุณกับแจมีปรองดองกันแล้วจากไปอย่างสงบ
• ปรองดองกันดีกว่า ไหนๆ เราก็ตกเรือลำเดียวกันแล้วนา
• เส้นทางที่เต็มไปด้วยพลัง ของครอบครัวที่ปรองดองกัน
• ในวันต่อๆมา ฉันจัดการให้สองฝ่ายปรองดองกันได้
• ถ้าต้องการให้ประเทศเราพัฒนา พวกเราต้องปรองดองกันไว้
• เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าเขากับแดโซจะปรองดองกัน
• ที่ว่าครอบครัวของเราทั้งสองจะปรองดองกัน โดยการเสกสมรส
• การจัดการแรงงานให้มีความสามัคคีปรองดองกัน
• และก็หวังว่าราชวงศ์ของเราจะปรองดองกันได้
• มันไม่ทำให้คนปรองดองกัน มีแต่จะห่างออกไป