ประคุณ คือ

• (แบบ) ก. คล่องแคล่ว, ชำนาญ. (ส. ปฺรคุณ ว่า ตรง, สัตย์ซื่อ, ซื่อตรง; ป. ปคุณ).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• คุ     ว. ไหม้ระอุอยู่ข้างในอย่างไฟที่ไหม้ขอนไม้ระอุอยู่ข้างใน. ( ปาก ) ก. ดุ เช่น ถูกคุ.
• คุณ     ๑ คุน, คุนนะ- น. ความดีที่มีประจำอยู่ในสิ่งนั้น ๆ; ความเกื้อกูล เช่น รู้คุณ. ( ป. , ส. ); คำที่ใช้เรียกนำหน้าบุคคลเพื่อแสดงความยกย่อง เช่น
• เจ้าประคุณ    น. (โบ) คำเรียกผู้ที่นับถือ และท่านที่เป็นเจ้าบุญนายคุณ. ส. คำที่ภิกษุสามเณรหรือคฤหัสถ์ใช้เรียกสมเด็จพระราชาคณะ, ใช้เต็มว่า ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. (เพี้ยนมาจาก เจ้าพระคุณ).
• แม่เจ้าประคุณ    คำเรียกแสดงความรักใคร่หรือประชดประชัน แล้วแต่น้ำเสียง (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่น แม่เจ้าประคุณของยายสบายดีหรือ ดึกแล้วแม่เจ้าประคุณยังไม่กลับบ้านเลย.
• พระคุณ    น. บุญคุณ เช่น รำลึกถึงพระคุณครูอาจารย์.
• พ่อเจ้าประคุณ    คำเรียกแสดงความรักใคร่หรือประชดประชัน แล้วแต่น้ำเสียง (ใช้แก่ผู้ชาย) เช่น โถ! พ่อเจ้าประคุณของย่า เจ็บไหม ทำไมไม่นอนที่โรงละครเลยล่ะพ่อเจ้าประคุณ.
• ประพิณ    ปฺระพิน ว. ฉลาด, มีฝีมือดี. (ส. ปฺรวีณ).
• ประวีณ    ว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).
• ขอบพระคุณ    คำกล่าวแสดงความรู้สึกบุญคุณ (เป็นคำที่ใช้แก่บุคคลที่เสมอกัน หรือผู้น้อยใช้แก่ผู้ใหญ่).
• บัลลังก์พระคุณ    เก้าอี้กรุณา
• ผู้มีพระคุณ    อุปการี ผู้ที่สนับสนุนทางการเงิน ผู้ช่วยเหลือ ผู้ทำกุศล ผู้ทำความดี ผู้บริจาค
• อุปการะคุณ    n. บุญคุณอันได้ช่วยเหลือเกื้อกูล ตัวอย่างการใช้: เด็กจะถูกสอนให้กตัญญูรู้คุณต่อพ่อแม่ และญาติผู้ใหญ่ ผู้มีอุปการะคุณ

• แกไม่คิดว่านี่มันเป็นเรื่องตลกรึไง พ่อเจ้าประคุณ
• งานก็สุดจะยุ่ง แม่เจ้าประคุณก็ยังมีหน้าโดดร่มซะงั้น
• ฉันกับพ่อเจ้าประคุณ ทะเลาะกันมาตลอดทาง
• กล้องประคุณภาพ จัดส่งที่รวดเร็วมาก
• เจ้าประคุณ พระเจ้าของฉัน
• บริษัทดำเนินธุรกิจมากกว่า ๒๐ ปี เราทำโดยอาชีพ กล้ารับประคุณภาพสินค้า ของดีราคาไม่แพง
• เจ้าประคุณรุนช่อง