ประชิดติดกัน คือ

• จรดกัน
  ติดกัน
  เคียง
  ใกล้
  ใกล้ชิด

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประชิด     ก. เข้าถึงตัว, เข้าชิดตัว, เช่น ผู้ร้ายมาประชิดตัว.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิด     ๑ น. ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว ( Arenga pinnata ) มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. ( ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ ). ๒ ก.
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ติด     ๑ ก. อาการที่ข้องอยู่ เช่น ติดอยู่ในโลก ติดอยู่ในกิเลส; ประดับ เช่น ติดเหรียญ ติดตรา เอาดอกไม้ติดผม; แนบอยู่ เช่น เนื้อติดมัน เนื้อติดกระดูก;
• ติดกัน     1) adv. ที่อยู่ใกล้กัน, ที่อยู่เป็นลำดับต่อไป , ชื่อพ้อง: ใกล้กัน, ชิด คำตรงข้าม: ห่างกัน ตัวอย่างการใช้:
• ดก     ว. มาก, มากกว่าปรกติ, (มักใช้แก่สิ่งที่เกิดมีขึ้นตามธรรมชาติ) เช่น ต้นไม้ออกดอกออกผลมากกว่าปรกติ เรียกว่า ดอกดก ผลดก, ไก่ที่ไข่มากกว่าปรกติ
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ประชิดกัน    ข้างเคียง ข้างๆ ติดกัน ประกบ
• ที่ประชิดกัน    ที่ติดกัน ที่ใกล้เคียงกัน
• ประชิดกับ    ข้างเคียงกับ ค้ำ จด ชิด ติดกัน
• การประชิดกัน    การติดต่อ การเชื่อมติดกัน