ประพฤติตน คือ

• ประพฤติตัว
  ปฏิบัติตน
  กระทําตน
  ทําตัว
  ปฏิบัติตัว
  วางตัว

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประพฤติ     ปฺระพฺรึด น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน, การทำตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทำตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม; กระทำ, ดำเนินตน,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• พฤต     พฺรึด น. คำฉันท์. ก. หมุน, เวียน; เกิดขึ้น. ว. กลม. ( ส. วฺฤตฺต).
• พฤติ     พฺรึด, พฺรึดติ- น. ความประพฤติ, กิจการ, ความเป็นไป; ลักษณะความเป็นอยู่, อาชีวะ; คำฉันท์. ( ส. วฺฤตฺติ; ป. วุตฺติ).
• ฤต     รึด น. กฎ, วินัย, (เช่นในพระศาสนา); ธรรมเนียม, ความจริง, ความชอบธรรม. ( ส. ).
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ตน     น. ตัว (ตัวคน) เช่น ตนเป็นที่พึ่งของตน; ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น เช่น ยักษ์ตนหนึ่ง เทวดา ๒ ตน.
• ประพฤตผิด    กระทําผิด ทํา
• ประพฤติชอบ    v. ปฏิบัติแต่ความดี ชื่อพ้อง: ประพฤติดี คำตรงข้าม: ประพฤติมิชอบ ตัวอย่างการใช้: คุณครูสั่งสอนให้นักเรียนประพฤติดีประพฤติชอบยึดมั่นในความสุจริตเพื่อที่นักเรียนจะได้จำเริญยิ่งๆ ขึ้นไป
• ประพฤติชั่ว    กระทําผิด ทําชั่ว ทําบาป ทําบาปทํากรรม ทําผิด ประกอบกรรมชั่ว ประพฤติไม่ดี ทําเลว
• ประพฤติดี    ประพฤติชอบ ทําดี ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติดี
• ประพฤติตัว    ประพฤติตน ปฏิบัติตน ทำตัว มีพฤติกรรม มีความประพฤติ ปฏิบัติตัว ประพฤติ วางตัว เนรเทศ กระทํา ทําตัว
• ประพฤติตัวดี    ทำตัวดี

• คดีสำคัญนี้จะไม่ถูกทำลายโดยตำรวจที่ประพฤติตนมิชอบ
• จะกระทำตัวประพฤติตนเช่นนั้น เป็นเรื่องน่าขันสิ้นดี
• ประพฤติตนและแต่งตัวอย่างเป็นทางการในฝรั่งเศส
• ว่าก่อเหตุรุนแรง พูดจาล่อแหลม และประพฤติตนแบบผู้ใหญ่
• ประพฤติตนในทางที่ทำความเสื่อมเสียมาสู่สมาคม
• ไม่สูญเสียการควบคุมตนเองหรือประพฤติตนใช้ความรุนแรง
• เขากล่าวโทษดูหมิ่นและประพฤติตนในทางกักขฬะ
• หรือนั่นคือสิ่งที่องค์ชายของประเทศควรประพฤติตนปฏิบัติ
• ตั้งแต่นี้ไปจงเลิกประพฤติตนนอกรีตเสียที
• ท่องกฎของการพูด และการประพฤติตนของนางใน