ประสีประสา คือ

• น. วิสัย, เรื่องราว, ความเป็นไป, ความหมาย, (มักใช้ในประโยคปฏิเสธ) เช่น ไม่รู้ประสีประสา.

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระสี     น. ไม้ไผ่. ( ข. ).
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ประสา     น. วิสัยที่เป็นไป เช่น ตามประสาจน ตามประสาเด็ก ตามประสาใจ.
• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• ประสาท    ๑ ปฺระสาด, ปฺระสาทะ- น. ส่วนของร่างกาย มีลักษณะคล้ายเส้นใย มีหน้าที่นำคำสั่งและความรู้สึกไปสู่หรือออกจากสมองหรืออวัยวะส่วนอื่นของร่างกาย, โดยปริยายหมายความว่า จิตใจ, ความรู้สึก. (ส. ปฺรสาท; ป. ปสาท)
• ประสาท-    ๑ ปฺระสาด, ปฺระสาทะ- น. ส่วนของร่างกาย มีลักษณะคล้ายเส้นใย มีหน้าที่นำคำสั่งและความรู้สึกไปสู่หรือออกจากสมองหรืออวัยวะส่วนอื่นของร่างกาย, โดยปริยายหมายความว่า จิตใจ, ความรู้สึก. (ส. ปฺรสาท; ป. ปสาท)
• ประสาน    ก. ทำให้เข้ากันสนิท, เชื่อม.
• ประสาร    (แบบ) ก. คลี่ออก, เหยียดออก, แผ่ออก, ขยาย. (ส. ปฺรสาร ว่า เที่ยวไป; ป. ปสาร).
• ไม่ประสา    ราวกับทารก เกี่ยวกับทารก เหมือนเด็ก
• ประสมประสาน    ก. ผสมผสาน, เก็บรวมไว้ทีละเล็กละน้อย, เก็บเล็กผสมน้อย.
• ประสิทธิ์ประสาท    ปฺระสิดปฺระสาด ก. อำนวยความสำเร็จให้เกิดมีขึ้น.
• ผู้ไม่รู้ประสีประสา    เด็กอมมือ

• แต่อย่างไรก็ตามเขาก็มีบางอย่างที่ไม่ประสีประสา
• มันไม่พอใช่มั๊ยที่มายั่วพี่ด๊กกูที่ไม่ประสีประสา ?
• วนเวียนอยู่แต่เรื่องนี้เหมือนไม่ประสีประสาอะไรเลย
• เขายังอายุน้อยยังไม่ประสีประสาอะไร ไม่เหมือนกับชั้น
• ครั้งแรกตอนที่ฉันยังไม่ประสีประสา ครั้งที่สองกับทอม
• แม้ว่าจิฮุนของเเรจะยังเด็นไม่ประสีประสา แต่คุณโตแล้ว
• แต่นายก็รู้ ฉันไม่ประสีประสาเรื่องการเมือง
• ใจกลางเมือง คู่มือแนะนำลานเบียร์สำหรับผู้ไม่ประสีประสา
• คู่มือแนะนำลานเบียร์สำหรับผู้ไม่ประสีประสา ใจกลางเมือง
• เธอช่างไม่ประสีประสา แล้วจะมาคิดเหมือนผู้ใหญ่ได้อย่างไร