ประหวั่นพรั่นพรึง คือ

• ครั่นคร้าม
  พรั่นพรึง
  พรั่นใจ
  หวาดหวั่น

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประหวั่น     ก. พรั่นใจ.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• หวั่น     ก. พรั่น, มีอาการกริ่งเกรงไป.
• นพ     นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พรั่น     พฺรั่น ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.
• พรั่นพรึง     ก. นึกหวาดหวั่น, นึกพรั่นใจ.
• พรึง     น. ไม้กระดานหน้าใหญ่ตั้งอยู่บนหัวรอด รัดรอบเสาทั้ง ๔ ด้าน.
• รึง     ว. ร้อน, ระอุ เช่น เถ้ารึง. ก. รัด.
• คนผัดวันประกันพรุ่ง    คนปล่อยเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์
• ผลัดวันประกันพรุ่ง    ซึ่งถ่วง ซึ่งทำให้ช้า ซึ่งเหนี่ยว เฉื่อย
• ผัดวันประกันพรุ่ง    (สำ) ก. ขอเลื่อนเวลาออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า.
• วันพรุ่ง    n. วันถัดจากวันนี้ไปวันหนึ่ง ชื่อพ้อง: วันพรุ่งนี้, วันรุ่ง ตัวอย่างการใช้: วันพรุ่งค่อยไปหาซื้อของกินในเมืองมาเตรียมไว้