ประูตูด้านข้าง คือ

• ประตูด้านข้าง

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ตู     ๑ ( โบ ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ตัว. ๒ ก. เต้า, ไป. ( ข. เทา).
• ตูด     น. รูก้น. ว. นูนขึ้น, สูงขึ้น, เช่น เนื้อตูดขึ้นมา; ยื่นออกไป เช่น ปากตูด.
• ด้าน     ๑ น. ฝ่าย, ข้าง, ทาง, ส่วน, เช่น ด้านซ้าย ด้านขวา ด้านวิชาการ ด้านศิลปกรรม ด้านวิทยาศาสตร์. ๒ ว. กระด้าง, ไม่นิ่ม, เช่น มือด้าน ข้อศอกด้าน;
• ด้านข้าง     ข้าง ส่วนที่ไม่ใช่ตรงกลาง ส่วนบนหรือล่าง ส่วนหน้าหรือหลัง
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ข้า     ๑ น. บ่าวไพร่, คนรับใช้. ๒ ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• ข้าง     น. เบื้อง เช่น ข้างหน้า ข้างหลัง; ส่วน เช่น ข้างหัว ข้างท้าย; ฝ่าย เช่น ข้างไหน ข้างนี้; สีข้าง เช่น เอาข้างเข้าถู. บ. ใกล้, ริม, เช่น
• ประตูด้านข้าง    ประูตูด้านข้าง
• อยู่ด้านข้าง    อยู่ปีกซ้ายหรือปีกขวา
• ทางหรือห้องระหว่างประตูด้านนอกกับส่วนในของบ้านอาคาร    ทางปิดที่ปลายรถตู้โดยสาร ห้องคอยและเป็นห้องผ่านเข้าไปห้องที่ใหญ่กว่าห้องนอกสำหรับนั่งคอย ห้องด้านหน้า ห้องนอกสำหรับนั่งคอย โพรงทางเข้าโพรงอื่นหรือช่องอื่น
• พนักงานขับรถประจำทาง    คนขับรถบัส คนขับรถโดยสาร คนขับรถประจำทาง พนักงานขับรถบัส
• ดึงม่านไปด้านข้าง    ลากไปข้าง