ประเมินค่าต่ํากว่า คือ

• ประเมินค่าต่ําไป

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประเมิน     ก. กะประมาณค่าหรือราคาเท่าที่ควรจะเป็น เช่น ประเมินราคา.
• ประเมินค่า     ตีราคา พิจารณา กําหนดราคา ตั้งราคา ตีค่า ประเมิน ประเมินราคา คิดคํานวณ ประมาณ ประเมินผล ประมาณราคา กําหนดค่า คํานวณค่าเป็นเงิน ประมาณค่า
• ประเมินค่าต่ํา     มองผิดไป
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมิน     ก. เบือนหน้าหนี, ไม่ยอมดู, ไม่ยอมแล.
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• นค     นะคะ- ( แบบ ) น. ภูเขา. ( ป. , ส. ).
• ค่า     น. มูลค่าหรือราคาของสิ่งใด ๆ ทั้งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม ที่มีประโยชน์ในทางใช้สอย แลกเปลี่ยน หรือทางจิตใจเป็นต้น บางอย่างก็ประเมินเป็นเงินได้
• ต่ํา     ตกลง ชั่ว น่ารังเกียจ น่าอดสู น่าอัปยศ เลว เลวทราม เลวทรามต่ําช้า ด้อย ทอหูก อกุศล น้อย ต่ํากว่า ต่ําต้อย ลดลง แย่ สาธารณ์ ทราม อยู่ข้างล่าง
• ต่ํากว่า     ระดับต่ํากว่า ข้างล่าง ต่ําลงไป อยู่ใต้ เป็นรอง อยู่ใต้บังคับบัญชา ภายใต้ น้อยกว่า ด้อย ต่ํา ต่ําต้อย ลดลง แย่
• กว่า     กฺว่า ว. เกิน เช่น กว่าบาท; เป็นคำใช้เปรียบเทียบในการประมาณ เช่น มากกว่า น้อยกว่า ดีกว่า, ย่อมพลกว่าพลแกว่น. ( ม. คำหลวง มหาราช). บ. เลยไป,
• ว่า     ก. พูด, บอก, เช่น เขาว่า ที่นี่ฝนตกทุกวัน; ดุ เช่น อย่าเอะอะไป เดี๋ยวครูว่าเอา, ติ เช่น ดีแต่ว่าเขา; ดุด่าว่ากล่าว เช่น ว่าไม่ได้ ก็เลี้ยงไม่ได้;