ประเล่ห์ คือ

• ว. ประหนึ่ง, ประดุจ, เช่น, กล. (ส. ปฺรเหลิ).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เล่ห์     น. กลอุบายหรือเงื่อนงำอันอาจทำให้คนอื่นหลงผิด เข้าใจผิด, ใช้ว่า เล่ห์กล ก็มี. ว. คล้าย, เปรียบ, เช่น, เหมือน.
• เล่ห์กระเท่ห์    น. กลอุบาย, กลมารยา, อุบายล่อลวง.
• เล่ห์กระเท่    n. กลอุบายหรือเงื่อนงำอันอาจทำให้คนอื่นหลงผิดหรือเข้าใจผิด , , ชื่อพ้อง: เล่ห์, เล่ห์กล, กลอุบาย, อุบาย ตัวอย่างการใช้: คนบางคนชอบใช้เล่ห์กระเท่เอาชนะผู้อื่นแทนที่จะใช้ความสามารถของตัวเ
• มีเล่ห์กระเท่ห์    ขี้โกง ซ่อนเร้นในใจ มีนัย ลับ ๆ ล่อ ๆ ลึกลับ แอบ ๆ ซ่อน ๆ แอบทำ แอบแฝง
• มีเล่ห์กระเทห์    ตาเข
• ประเล้าประโลม    ก. เล้าโลม, ปลอบโยนเอาอกเอาใจ.
• ประโลประเล    (ปาก) ก. พูดหรือทำพอให้เสร็จ ๆ ไปโดยไม่ต้องการรายละเอียด, ปุโลปุเล ก็ว่า.
• ห่างประเด็น    ซึ่งวกวนนอกประเด็น นอกลู่นอกทาง นอกเรื่อง
• ห้ามเข้าประเทศ    แบน ห้ามเข้า
• ประเสริฐเลิศล้ำ    ชั้นหนึ่ง
• ผู้ประเล้าประโลม    ชายที่เกี้ยวผู้หญิง ผู้ขอร้อง ผู้เกี้ยว ผู้เชื้อเชิญ
• ระเลิง    ก. โค่น. (ข. รํเลิง).