ปักษิน คือ

• น. สัตว์มีปีก คือ นก. (ส.).

• ปัก     ก. ตั้งฝังลง เช่น ปักเสา, เอาหัวดิ่งลง เช่น นกปักหัวลง เครื่องบินปักหัวลง; เสียบ เช่น ปักปิ่น ปักดอกไม้, ใช้เข็มร้อยด้าย ไหม
• ปักษ     ปักสะ-, ปัก น. ฝ่าย, ข้าง, เช่น ปักษ์ใต้, กึ่งของเดือนจันทรคติ คือ เดือนหนึ่งมี ๒ ปักษ์ ข้างขึ้นเรียก ศุกลปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายขาว
• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• (ถิ่น-ปักษ์ใต้)    เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้
• ยักษ์ปักหลั่น    -ปัก- (สำ) น. ผู้มีรูปร่างใหญ่โต.
• ปักษ-    ปักสะ-, ปัก น. ฝ่าย, ข้าง, เช่น ปักษ์ใต้, กึ่งของเดือนจันทรคติ คือ เดือนหนึ่งมี ๒ ปักษ์ ข้างขึ้นเรียก ศุกลปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายขาว หมายเอาแสงเดือนสว่าง) ข้างแรมเรียก กาฬปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายดำ หมายเอาเดือ
• ปักษี    น. สัตว์มีปีก คือ นก. (ส.).
• ปักษ์    ปักสะ-, ปัก น. ฝ่าย, ข้าง, เช่น ปักษ์ใต้, กึ่งของเดือนจันทรคติ คือ เดือนหนึ่งมี ๒ ปักษ์ ข้างขึ้นเรียก ศุกลปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายขาว หมายเอาแสงเดือนสว่าง) ข้างแรมเรียก กาฬปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายดำ หมายเอาเดือ
• ปักษกษัย    ปักสะกะไส น. การสิ้นปักษ์.
• (ปักษ์ใต้)    มาจาก อภิธานพื้นเมืองมณฑลปักษ์ใต้ พ.ศ. ๒๔๗๕
• ปฎิปักษ์    คู่ปรับ คู่แข่ง คู่แค้น ศัตรู อริ
• ปฏิปักษ์    น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู. ว. ที่ตรงกันข้าม เช่น ฝ่ายปฏิปักษ์. (ส. ปรฺติปกฺษ; ป. ปฏิปกฺข).
• ปักษคม    ปักสะคม น. นก.
• ปักษธร    ปักสะทอน น. นก; พระจันทร์.
• ปักษา    น. นก. (ส.).