ปัจจุสมัย คือ

• ปัดจุดสะไหฺม
  น. เวลาเช้ามืด. (ป. ปจฺจูสสมย).

• ปัจจุส     ปัดจุดสะ-, ปัดจูสะ ( แบบ ) น. เช้ามืด, ใกล้รุ่ง. ( ป. ).
• จุ     ๑ ก. มีขนาด ปริมาณ หรือจำนวนบรรจุ เช่น ขวดใบนี้จุน้ำได้ ๑ ลิตร ลิฟต์นี้จุคนได้ ๑๐ คน. ว. มาก เช่น กินจุ. ๒ ว.
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมัย     สะไหฺม น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. ( ป. , ส. ).
• มัย     ๑ น. ม้า, ลา, อูฐ. ( ป. , ส. มย). ๒ ว. สำเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า
• จตุปัจจัย    จะตุปัดไจ น. เครื่องอาศัยเลี้ยงชีวิตของบรรพชิตในพระพุทธศาสนา ๔ อย่าง คือ จีวร (ผ้านุ่งห่ม) บิณฑบาต (อาหาร) เสนาสนะ (ที่อยู่) คิลานเภสัช (ยา). (ป.).
• ปัจจัย    น. เหตุอันเป็นทางให้เกิดผล, หนทาง, เช่น การศึกษาเป็นปัจจัยให้เกิดความรู้ความสามารถ, องค์ประกอบ, ส่วนประกอบ, เช่น ปัจจัยในการผลิต, คำ “ปัจจัย” กับ คำ “เหตุ” มักใช้แทนกันได้; เครื่องอาศัยยังชีพ, เครื่
• สมุจจัย    สะหฺมุดไจ น. การรวบรวม. (ป., ส.).
• วัตถุปัจจัย    วัตถุ ปัจจัย สิ่งของ
• การลงวิภัตติปัจจัย    การผันคำ
• ภาษามีวิภัตติปัจจัย    น. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการใช้วิภัตติปัจจัยประกอบเข้ากับรากศัพท์ซึ่งเป็นหน่วยคำไม่อิสระทำให้เกิดเป็นคำที่แสดงเพศ พจน์ กาล มาลา วาจกอย่างชัดเจน เพื่อเข้าสัมพันธ์ทางไวยากรณ์กลมกลืนกับคำอื่นในประโ
• ปัจจัตตะ    (แบบ) ว. เฉพาะตน. (ป.).
• ปัจจันต    ปัดจันตะ-, ปัดจัน (แบบ) ว. ที่สุดแดน, ปลายเขตแดน. (ป.).
• ปัจจันต-    ปัดจันตะ-, ปัดจัน (แบบ) ว. ที่สุดแดน, ปลายเขตแดน. (ป.).
• ปัจจันต์    ปัดจันตะ-, ปัดจัน (แบบ) ว. ที่สุดแดน, ปลายเขตแดน. (ป.).