ปารุปนะ คือ

• -รุปะนะ
  น. ผ้าห่ม. (ป.).

• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาร     ปาระ- น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม; ที่สุด; นิพพาน. ( ป. , ส. ).
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• ปน     ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
• นะ     ๑ ว. คำประกอบท้ายคำอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ. ๒ น.
• ชัปนะ    ชับปะนะ (แบบ) น. การพูดพึมพำ, การสวดมนต์พึมพำ. (ป., ส. ชปน).
• ทัปนะ    ทับปะนะ (แบบ) น. แว่นส่องหน้า, ทรรปณ์ หรือ ทรรปณะ ก็ใช้. (ป. ทปฺปน; ส. ทรฺปณ).
• ลปนะ    ละปะนะ น. การพูด, การบ่นพึมพำ; ปาก. (ป., ส.).
• ลิมปนะ    ก. ฉาบ, ทา, ลูบไล้. (ป.).
• วปนะ    วะปะ- (แบบ) น. การหว่าน (ใช้แก่ข้าว), การเพาะปลูก. (ป., ส.).
• วิธูปนะ    -ทูปะนะ น. พัด. (ป., ส.).
• อุลปนะ    อุนละปะ- น. การกล่าวอ้าง, การเรียกร้อง. (ป. อุลฺลปน).
• โรปนะ    โรปะนะ น. การเพาะปลูก. (ป.; ส. โรปณ).
• ไปนะ    ลาก่อน ไปก่อนนะ
• วิเลปนะ    วิเลบ, วิเลปะ-, วิเลปะนะ น. การทา, การลูบไล้; เครื่องลูบไล้. (ป., ส.).