ปุรพ- คือ
ปุระพะ-
ว. บุพ, บุพพะ. (ส. ปูรฺว).
- ปุ ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้น. ๒ ก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.
- ปุรพ ปุระพะ- ว. บุพ, บุพพะ. ( ส. ปูรฺว).
- รพ รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
- อุปัทรพ อุปัดทะรบ, อุบปัดทะรบ ว. อุปัทวะ. (ส. อุปทฺรว; ป. อุปทฺทว).
- ปุรพษาฒ -สาด, บุบพะอาสาด, บุระพะอาสาด, บุบพาสานหะ น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๐ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปปากนกหรือช้างพลาย, ดาวสัปคับช้าง หรือ ดาวราชสีห์ตัวผู้ ก็เรียก.
- ปุรพผลคุนี -, ปุบพะ-, บุบพะ-, บุระพะ- น. ดาวฤกษ์ที่ ๑๑ มี ๒ ดวง เห็นเป็นรูปแรดตัวผู้หรือเพดานตอนหน้า, ดาววัวตัวผู้ หรือ ดาวงูเมีย ก็เรียก.
- รพ. โรงพยาบาล ร.พ. โรงบาล โรงหมอ
- รพิ น. พระอาทิตย์. (ป., ส. รวิ).
- รพี น. พระอาทิตย์. (ป., ส. รวิ).
- (ป.) มาจากภาษาบาลี [หมายเหตุ: มาจาก ตะเลง]
- ป. 1) n. ผู้สอบความรู้พระปริยัติธรรมสายบาลีได้ตามหลักสูตรตั้งแต่ 3 ประโยคขึ้นไป ชื่อพ้อง: เปรียญ 2) n. ชื่อพ้อง: ปลัดอำเภอ 3) n. ชื่อพ้อง: ประถมศึกษา
- ปิ๊ หี จิ๋ม หม้อ
- ปี น. เวลาชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน; เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ.
- ปี่ น. เครื่องดนตรีประเภทเป่าลมอย่างหนึ่งที่ใช้ลิ้น ตัวปี่หรือเลาปี่มักทำด้วยไม้แก่น เช่น ไม้ชิงชัน ไม้พะยูง มีลักษณะค่อนข้างยาว ป่องตรงกลาง หัวท้ายบานออกเล็กน้อย ภายในเลาปี่เจาะรูกลวงตลอดตั้งแต่หัวจดท้
- ปี้ ๑ (โบ) น. กระเบื้องถ้วยหรือทองเหลืองหรือแก้วทำเป็นเครื่องหมายสำหรับใช้แทนเงินในบ่อนเบี้ย; ครั่งประทับตราที่ผูกข้อมือจีนครั้งก่อนเป็นสำคัญว่าได้เสียเงินค่าราชการแล้ว; โดยปริยายหมายความว่า ความดี ความ
มือถือ