ผู้กระวนกระวาย คือ

• ผู้ว้าวุ่นใจ
  ผู้สับสนใจ

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระวน     ( กลอน ) ก. วนเวียน, วุ่น, หวน, เช่น กระเวนกระวนกาม กวนอก พี่นา. ( นิ. นรินทร์ ).
• กระวนกระวาย     ก. วุ่นวายใจ, แสดงอาการวุ่นวายไม่เป็นสุข.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• นก     ๑ น. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว. ๒ น.
• กระวาย     ( กลอน ) ว. ส่าย, ดิ้น, เช่น ทอดตนตีทรวงกระวาย. ( อุเทน ), และใช้เข้าคู่กับคำ กระเวย และ กระโวย เป็น กระเวยกระวาย และ กระโวยกระวาย.
• ระวาย     น. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยเหนือ ตรงกับเลข ๓.
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาย     ๑ ก. ค่อยสิ้นไปตามคราวหรือกำหนดอายุเวลา เช่น มะม่วงวาย ตลาดวาย หัวใจวาย. ๒ ก. ตี เช่น วายทรวง. ( ข. ).
• คนกระวนกระวาย    คนงุ่นง่าน คนหงุดหงิด
• กระวายกระวน    ก. กระวนกระวาย, ดิ้นรน, เร่าร้อน, กระสับกระส่าย, เช่น เมื่อเราอยู่ที่นี้จะต้องกระวายกระวนด้วยเหลือบยุงริ้นร่าน. (ม. ร่ายยาว สักบรรพ).
• ความกระวนกระวาย    ความกังวลใจ ความร้อนใจ ความ่อยาก เรื่องที่เป็นห่วง ความรุ่มร้อน ความร้อนรน ความร้อนรุ่ม ความปั่นป่วน ความสับสน ความกระสับกระส่าย