ผู้คน คือ

• น. คนทั่วไป.

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ผิดผู้ผิดคน    ว. ไม่เหมือนคนทั่วไป.
• คนที่ผ่า    ขวาน เครื่องมือผ่า
• คนไล่ผี    หมอผี ผู้ทําพิธีไล่ผี
• ผิดคน    ว. ไม่ใช่คนที่ตนมุ่งประสงค์, ไม่ใช่คนที่ต้องการ, เช่น ถามผิดคน.
• มีผู้คน    มีผู้คนอาศัยอยู่
• คนดีผีคุ้ม    (สำ) น. คนทำดีเทวดาย่อมคุ้มครอง, มักใช้เข้าคู่กับ คนร้ายตายขุม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.
• การไร้ผู้คน    การทิ้งร้าง
• คนที่ผิดปกติ    คนที่แปลกประหลาด
• คนแก้ผ้าวิ่ง    คนวิ่งเปลือย
• คนใช้ผู้ชาย    บริกรชาย คนใช้ชายที่สวมเครื่องแบบ คนเลี้ยงม้า
• คนใช้ผู้หญิง    หญิงบริสุทธิ์ หญิงรับใช้ หญิงแก่ที่ยังไม่แต่งงาน
• ทำให้ไร้ผู้คน    ทำลาย ทำให้อ้างว้าง มีชัยท่วมท้น ล้างผลาญ
• ทําให้ไม่มีผู้คน    ทําให้ว่างเปล่า ปล่อยให้ร้าง

• ฟิลลิป บอกให้เราไปกันก่อน ผู้คนกำลังรอเรา ไปเถอะ
• แต่เราต้องจดจำผู้คนที่เราช่วยชีวิตไม่ได้เอาไว้
• ข้าได้ยินว่ามีผู้คนไปขว้างปาก้อนหินที่กรมตำรวจ
• ผู้คนต่างเห็นใจญาติมิตรของเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย
• พ่อก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับผู้คนที่อยู่รอบตัวสิ
• ชีวิตของเธอไม่เคยออกจากจุดสนใจของผู้คนเลยจริงๆ
• มันดีที่ผู้คนตระหนักว่ากำลังเดิมพันกับอะไรอยู่
• เพื่อให้ผู้คนในยุคนี้ได้่ใช้ชีวิตอย่างเข้มแข็ง
• ผู้คนอาจพูดว่าผมถูกเปลี่ยนให้เป็นผู้ก่อการร้าย
• ฉันไม่รู้จริงๆว่าทำไมผู้คนถึงอยากจะมาที่แบบนี้