ผู้จาริกแสวงบุญ คือ

• นักธุดงค์
  นักแสวงบุญ
  ผู้แสวงบุญ
  คนธุดงค์
  พระธุดงค์

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาร     ๑ จาน ก. ใช้เหล็กแหลมเขียนลงบนใบลานหรือศิลาเป็นต้นให้เป็นตัวหนังสือ เช่น จึงจารจารึกอันนี้ไว้อีกโสด. (ศิลาจารึกเขาสุมนกูฏ).
• จาริก     น. ผู้ท่องเที่ยวไปเพื่อสั่งสอนหรือแสวงบุญเป็นต้น. ก. ท่องเที่ยวไปเพื่อสั่งสอนหรือแสวงบุญเป็นต้น.
• จาริกแสวงบุญ     ธุดงค์ เดินทางแสวงบุญ
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ริก     ว. ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.
• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• แสวง     สะแหฺวง ก. เที่ยวหา, ค้นหา, เสาะหา. ( ข. ).
• แสวงบุญ     v. จาริกไปบำเพ็ญกิจศาสนา ตัวอย่างการใช้: ชาวฮินดูจะจารึกแสวงบุญ ไปบูชาพระศิวะ
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• งบ     ๑ น. สิ่งที่เป็นแผ่นกลม ๆ เช่น งบน้ำตาล งบน้ำอ้อย, เรียกน้ำตาล น้ำอ้อย ที่ทำให้เป็นแผ่น ๆ เช่นนั้น ว่า น้ำตาลงบ น้ำอ้อยงบ. ๒ น.
• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุญ     บุน, บุนยะ- น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. ( ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).

• บรรดาผู้จาริกแสวงบุญและผู้เดินทางมาสวดมนต์ขอพร
• สำรวจวัฒนธรรมของไอซึผ่านสายตาของผู้จาริกแสวงบุญ
• โป๊ปฟรานซิสจะเข้าร่วมกับ เหล่าผู้จาริกแสวงบุญซึ่งเดินเท้าเปล่า
• วัดลัทธิเต๋าเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดของเซบู และต้อนรับทั้งผู้จาริกแสวงบุญและนักเดินทางทั่วไปที่ปรารถนาจะแวะมาเที่ยวชม