ผู้ดิ้นไปมา คือ

• ผู้บิดตัว
  ผู้หลบหลีก
  ลูกน้ำ
  สิ่งที่คืบคลานไปข้างหน้า

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ดิ้น     ๑ ก. อาการที่สะบัดหรือฟาดตัวไปมาอย่างแรง เช่น ดิ้นให้หลุด นอนดิ้น ชักดิ้นชักงอ, สั่นไหวกระดุกกระดิก เช่น หางจิ้งจกขาดยังดิ้นได้, ไม่ตายตัว เช่น
• ดิ้นไปมา     แกว่งไปมา
• ิ้     พลิ้ว
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ไปมา     adv. อย่างวกเวียนมาสู่ที่เดิมเป็นประจำ ชื่อพ้อง: ไปๆ มาๆ ตัวอย่างการใช้: เธอผ่านไปมาแถวนี้เป็นประจำ คนแถวนี้รู้จักเธอกันทุกคน
• ปม     น. เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว, ขอดของผ้าหรือเชือก, ข้อยุ่งที่แก้ยาก.
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• สั่นไปมา    สั่น แกว่งไปแกว่งมา
• เดินไปมา    ส่งกลับไปมา ส่งไปมา adj ส่งไปส่งมา
• คนผ่านไปมา    คนเดินผ่าน
• คนเดินไปมา    คนเดินผ่าน
• ซึ่งดิ้นไปมา    ซึ่งคืบคลานไปข้างหน้า ซึ่งบิดตัว ซึ่งหลบหลีก ซึ่งเลื่อย
• เคลื่อนไปมา    เคลื่อนไปข้างหน้าและข้างหลังสลับกัน
• ผู้ที่กระดิกหรือดิ้นไปมา    ผู้ที่บิดตัว