ผู้ต่อสู้กันตัวต่อตัว คือ

• ผู้ดวลกัน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ผู้ต่อสู้     ทหาร ผู้ทำการรบ นักรบ นักสู้
• ต่อ     ๑ น. ชื่อแมลงขนาดกลางถึงขนาดใหญ่หลายวงศ์ มีปีก ๒ คู่ ลักษณะเป็นแผ่นบางใส ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากเป็นชนิดกัดกิน เอวคอดกิ่ว
• ต่อสู้     ก. สู้เฉพาะหน้า, รบกัน, ตีรันกัน.
• ต่อสู้กัน     ทะเลาะต่อยตีกัน มีเรื่องกัน โต้เถียงกัน กระทุ้ง กระแทก อยู่ชิดกัน ทะเลาะกัน
• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สู้     ก. เอาชนะกันด้วยกำลังกาย อาวุธ หรือสติปัญญาความสามารถเป็นต้น เช่น ชกสู้เขาไม่ได้จึงยอมแพ้ ทหารสู้กันในสนามรบ เล่นหมากรุกสู้กัน;
• สู้กันตัวต่อตัว     ดวล
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• กันตัว     ก. ป้องกันตัว, รักษาตัว.
• ตัว     ๑ น. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว
• ตัวต่อ     1) n. ชุดของวัสดุที่ตัดเป็นชิ้นเล็กๆ รูปต่างต่างๆ เมื่อนำชิ้นเล็กๆ เหล่านั้นมาต่อกันอย่างถูกต้องจะเห็นเป็นรูปภาพหรือรูปร่างขึ้นมา
• ตัวต่อตัว     น. หนึ่งต่อหนึ่ง (มักใช้ในการต่อสู้).
• วต     วะตะ- น. พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ; การจำศีล, การบำเพ็ญทางศาสนา, การปฏิบัติ; ประเพณี, ธรรมเนียม. ( ป. วต; ส. วฺรต).
• ต่อตัว     ก. อาการที่คนหนึ่งขึ้นไปยืนบนบ่าของอีกคนหนึ่ง เช่น ต่อตัวปีนกำแพง. น.