ผู้ต้องโทษ คือ

• n.
  ผู้ถูกตัดสินให้ลงโทษในคดีอาญา
  ตัวอย่างการใช้: การส่งลายนิ้วมือไปตรวจที่กองทะเบียนกรมตำรวจ ก็เพื่อดูว่าคนผู้นั้นเคยเป็นผู้ต้องโทษหรือมีคดีอื่นติดตัวหรือไม่
  clf.: คน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ต้อ     ๑ น. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด. ๒ ว. อ้วนสั้น, อ้วนเตี้ย, เช่น ขวดต้อ
• ต้อง     ก. ถูก เช่น ต้องชะตา ต้องใจ; เป็นกริยาช่วยบอกความแน่ใจหรือบังคับ เช่น ต้องกิน ต้องนอน ต้องทำ. น. เรียกต้นข้าวในนาที่โศกใบเหลืองไป
• ต้องโทษ     ก. ถูกตัดสินให้ลงโทษในคดีอาญา.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• โท     ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท;
• โทษ     โทด, โทดสะ- น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น
• ผู้ต้องโทษคดีทางเพศ    อาชญากรทางเพศ ผู้กระทำความผิดทางเพศ
• ผู้ต้องโทษเป็นครั้งแรก    ผู้กระทำความผิดครั้งแรก
• ตัดสินลงโทษ    ตัดสินโทษ พิพากษา
• ลงโทษ    ก. ทำโทษเช่นเฆี่ยน จำขัง ปรับเอาเงิน เป็นต้น.
• ล้างโทษ    ชดใช้โทษ ไถ่โทษ
• วางโทษ    v. กำหนดโทษไว้สำหรับลงโทษแก่ผู้กระทำความผิด ชื่อพ้อง: กำหนดโทษ ตัวอย่างการใช้: ศาลพิพากษาวางโทษถึงขั้นประหารชีวิตผู้ค้ายาเสพติด
• ติโทษ    ครหา ติเตียน ตําหนิ
• ผู้ปกครองนักโทษ    ผู้คุมนักโทษ พัศดี ผู้บังคับการเรือนจํา

• เขาไม่ได้รับอนุญาต ให้นำสิ่งเหล่านี้ให้ผู้ต้องโทษดู
• เหล่านักรบคันโตผู้ต้องโทษประหารยามไปร้องเรียนต่อองค์จักรพรรดิก่อนการปฏิรูปสมัยเมจิ