ผู้ถกเถียง คือ

• ผู้ทะเลาะ
  ผู้โต้เถียง

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ถก     ก. ดึงรั้งให้สูงขึ้นอย่างถกผ้านุ่งถกแขนเสื้อ, ดึงให้หลุดลอกออกมาอย่างถกหนังหัว; จั่วไพ่ที่กำลังรอกินด้วยตัวเอง,
• ถกเถียง     ก. ยกเอาขึ้นมาพูดโต้แย้งกัน.
• เถียง     ๑ ก. พูดโต้, พูดแย้ง, พูดโต้แย้ง; ขัดกัน เช่น เรื่องนี้ความตอนต้นกับตอนปลายเถียงกัน. ๒ ( ถิ่น-อีสาน ) น. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนา
• ถี     ( แบบ ) น. หญิง. ( ป. ).
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• การถกเถียง    การโต้แย้ง การเถียง การโต้เถียง การทะเลาะ การอภิปราย การโต้วาที ขบวนการโต้เถียงการให้เหตุผล ข้ออนุมาน บทความเชิงอภิปราย
• ชอบถกเถียง    ชอบฟ้องร้อง ชอบโต้แย้ง เกี่ยวกับการดำเนินคดี เกี่ยวกับการฟ้องร้อง
• ถกเถียงเรื่อง    โต้เถียงเรื่อง อภิปรายเรื่อง ทะเลาะกันเรื่อง
• ที่ถกเถียงได้    ที่โต้แย้งได้
• อย่างถกเถียง    อย่างโต้แย้ง
• ซึ่งถกเถียงไม่ได้    ซึ่งแย้งไม่ได้
• ซึ่งยังถกเถียงกันอยู่    ซึ่งโต้แย้งได้
• ซึ่งเป็นที่ถกเถียงกัน    ซึ่งโต้เถียงกัน
• ถกเถียงเกี่ยวกับ    ทะเลาะเกี่ยวกับ