ผู้ประสงค์ดี คือ

• ผู้ปรารถนาดี
  ผู้หวังดี

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประสงค์     ก. ต้องการ, อยากได้; มุ่งหมาย, มุ่ง. ( ส. ปฺรสงฺค).
• ประสงค์ดี     เจตนาดี หวังดี
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• สง     ก. หย่งให้กระจายตัวหรือยกขึ้นให้น้ำหรือของเล็ก ๆ ร่วงลง เช่น สงข้าว สงฟาง สงถั่วงอก สงเส้นบะหมี่. ว. สุกจัด, แก่จัด, (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า
• สงค์     น. ความข้องอยู่, ความเกี่ยวพัน, การติดอยู่. ( ป. สงฺค; ส. สํค).
• ดี     ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
• ใช้ผิดวัตถุประสงค์    ใช้ผิดวิธี
• จุดประสงค์    น. ผลที่ประสงค์ให้บรรลุ เช่น การแข่งขันกีฬาครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อสร้างความสามัคคีในหมู่คณะ, วัตถุประสงค์ ก็ว่า.
• ประสงค์ร้าย    ก. มุ่งร้าย, หมายจะทำร้าย.
• พึงประสงค์    ตามปรารถนา เป็นที่ต้องการ ต้องการ ประสงค์ ปรารถนา พึงปรารถนา
• มีประสงค์    อ้างว่า
• วัตถุประสงค์    น. ผลที่ประสงค์ให้บรรลุ เช่น วัตถุประสงค์ของมัธยมศึกษาก็เพื่อให้เยาวชนมีความรู้ คิดเป็น ทำเป็น และมีคุณธรรม, จุดประสงค์ ก็ว่า.

• ผู้ประสงค์ดีก็ต้องขับมาคืนแล้วสิ