ผู้ปราศรัย คือ

• ผู้แสดงปาฐกถา
  อาจารย์

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปราศ     ปฺราด, ปฺราดสะจาก ก. พ้นไป, ไม่มี.
• ปราศรัย     ปฺราไส น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คำปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต,
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ศร     สอน น. อาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันสำหรับยิง เรียกว่า คันศร กับลูกที่มีปลายแหลม เรียกว่า ลูกศร, เรียกสายคันศรว่า สายศร,
• ศรัย     ไส น. ที่พักพิง, ที่พึ่ง, ที่อาศัย, ที่ร่มเย็น. ( ส. ศฺรย).
• รัย     ว. รยะ, เร็ว, ไว. ( ป. , ส. รย).
• ผู้กล่าวคําปราศรัย    นักปราศรัย
• คำปราศรัย    คำปราศัย คำสุนทรพจน์ คำโวหาร ศิลปะแห่งการพูด ศิลปะการแสดงสุนทรพจน์
• คําปราศรัย    คําพูด สุนทรพจน์ คําบรรยาย ถ้อยคํา กระแสพระราชดํารัส คําแถลงการณ์
• นักปราศรัย    ผู้กล่าวคําปราศรัย
• ปรานีปราศรัย    ปฺรานีปฺราไส ก. ปรานี (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ใช้อย่างไม่ปรานีปราศรัย.
• ผู้กล่าวคำปราศรัย    นักโต้วาที ผู้ร้องเรียน ผู้สาธยาย
• กล่าวคำปราศรัย    กล่าวคำโวหาร แสดงสุนทรพจน์