ผู้มีใจบุญ คือ

• คนใจบุญ
  ผู้มีใจรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• ใจบุญ     ว. มีใจฝักใฝ่ในการบุญ.
• จบ     ๑ น. การสิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ, ลักษณนามเรียกการสิ้นสุดเช่นนั้น เช่น สวดจบหนึ่ง ตั้งนโม ๓ จบ. ก. สิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ เช่น จบชั้นไหน. ๒ ก.
• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุญ     บุน, บุนยะ- น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. ( ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
• ผู้ใจบุญ    ผู้มีใจรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
• คนใจบุญ    n. คนที่ชอบทำบุญสุนทาน หรือมีความเอื้ออารีต่อผู้ตกทุกข์ได้ยากเสมอ ชื่อพ้อง: คนใจบุญสุนทาน คำตรงข้าม: คนใจบาป ตัวอย่างการใช้: พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ตอนเขาเกิด และได้มีคนใจบุญนำเขามาเลี้
• ความใจบุญ    ความใจกว้าง การมีจิตใจสูงส่ง การมีใจรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
• ผู้มีอํานาจบริหาร    ผู้บริหาร นักบริหาร
• ใจบาน    ว. ดีใจ, ปลื้มใจ.
• ใจบาป    ว. มีใจฝักใฝ่ในทางชั่วร้าย.
• ผู้มีใจศรัทธา    ผู้หมกมุ่นใน ผู้อุทิศตัวกับ
• ผู้มีใจโลเล    สิ่งที่แกว่งหรือสั่น เครื่องมือแกว่งหรือสั่น

• ผมจะพูดว่าคุณเป็นผู้มีใจบุญที่เลวทราม
• และผู้มีใจบุญ วิคตอเรีย เกรย์สัน