ผู้ล้อเลียน คือ

• ผู้เลียนแบบ
  นักล้อเลียน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ล้อ     ๑ น. ส่วนของรถซึ่งเป็นวงกลมสำหรับหมุนเคลื่อนพารถไป, ลูกล้อ ก็ว่า. ก. กลิ้งหมุนไปอย่างล้อรถ เช่น ล้อสตางค์ให้กลิ้งไป. ๒ ก.
• ล้อเลียน     ก. เอาอย่างเพื่อยั่วเย้าเล่น เช่น พูดทำเสียงล้อเลียนคนติดอ่างหรือคนพูดไม่ชัด แสดงกิริยาเดินขากะเผลกล้อเลียนคนขาเป๋.
• เลีย     ก. แลบลิ้นกวาดบนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เลียริมฝีปาก หมาเลียแผล แมวเลียขน;
• เลียน     ก. เอาอย่าง, ทำหรือพยายามทำให้เหมือนหรือคล้ายคลึงกับแบบอย่าง, เช่น พูดเลียนเสียงเด็ก ร้องเลียนเสียงนก; ชั่งโดยเอาเงินตราเป็นเกณฑ์น้ำหนัก.
• ลี     ก. ไป.
• ล้อเลียนต่อ    กระทำผิดต่อ รังแก
• สิ่งที่ล้อเลียนสิ่งอื่น    นักล้อเลียน
• เอเลี่ยน    มนุษย์ต่างดาว สิ่งมีชีวิตนอกโลก สิ่งมีชีวิตต่างดาว สิ่งมีชีวิตที่มาจากนอกโลก
• ลือเลื่อง    v. กล่าวถึงกันในที่ต่างๆ , , go around/round ชื่อพ้อง: เลื่องลือ, ระบือ ตัวอย่างการใช้: ข่าวการแต่งงานลูกชายรัฐมนตรีลือเลื่องไปทุกหัวระแหง
• ล้อเลื่อน    น. คำรวมเรียกรถต่าง ๆ; (กฎ) ยานพาหนะอันประกอบด้วยเพลาและล้อซึ่งเคลื่อนไปด้วยกำลังคนหรือสัตว์ เช่น รถ เกวียน.
• ล้อเล่น    ก. กิริยาหรือวาจาล้อเพื่อความสนุก เช่น พูดล้อเล่นอย่าถือเป็นจริงจัง, หลอกเล่น ก็ว่า.
• ล้อเกวียน    ล้อรถม้า กงเกวียน
• คําล้อเลียน    คํานินทา คําถากถาง คําพูดเยาะเย้ย คําแดกดัน
• ซึ่งล้อเลียน    มักล้อเลียน เป็นการล้อเลียน