ผู้สิ้นเปลือง คือ

• ผู้ถลุง
  ผู้ทำให้สิ้นเปลือง
  ผู้ทำให้สูญเสียโดยเปล่าประโยชน์
  ผู้ที่ไม่เอาถ่าย
  ผู้ใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง
  เด็กพเนจร

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ้น     ก. หมด, จบ, เช่น กินอาหารมื้อนี้สิ้นเงินไป ๕๐๐ บาท สิ้นปีนี้เขาจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่; ตาย เช่น พ่อแม่เขาสิ้นไปหมดแล้ว.
• สิ้นเปลือง     หมดเปลือง หมดเปลืองไป เปลือง ร่อยหรอ มีราคาสูงมาก เสีย ฟุ่มเฟือย เปลืองเงิน ฟุ้งเฟ้อ สุรุ่ยสุร่าย
• ิ้     พลิ้ว
• เปล     เปฺล น. เครื่องสำหรับนอน ใช้ไกวหรือโยก, เครื่องสำหรับนอนเล่นแกว่งไกวไปมาได้, เครื่องสำหรับหามคนเจ็บ; เรียกภาชนะบางอย่างที่มีรูปลักษณะอย่างเปล
• เปลือง     เปฺลือง ก. ใช้หมดไปสิ้นไปเกินควร, หมดไป สิ้นไปโดยใช่เหตุ, เช่น เปลืองเงิน เปลืองเวลา เปลืองที่. ว. ลักษณะที่หมดไปสิ้นไปเกินควร เช่น
• ลือ     ก. พูดกันทั่วไป แต่ยังไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอน เช่น เขาลือว่าจะเกิดเหตุที่ท่าน้ำ, (โบราณ ใช้ ฦๅ). ( ข. ).
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ผู้ทำให้สิ้นเปลือง    ผู้ถลุง ผู้ทำให้สูญเสียโดยเปล่าประโยชน์ ผู้ที่ไม่เอาถ่าย ผู้สิ้นเปลือง ผู้ใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง เด็กพเนจร
• สิ้นเปลืองยิ่ง    บุคคลที่มีลักษณะดังกล่าว
• ใช้สิ้นเปลือง    ทำให้ได้รับโทษ ปรับเปรียบเทียบ ลงทัณฑ์ ลงโทษ
• ผู้เปลื้อง    กรรมกรเหมืองแร่กลางแจ้ง ผู้ถอด ผู้ถอน ผู้ปอก ผู้รื้อ ผู้ลอก วัวนมที่กำลังจะหมดนม
• การใช้สิ้นเปลือง    การทารุณ การทำโทษ การทำให้เจ็บปวด การลงโทษ
• ทําให้สิ้นเปลือง    ทําให้สูญเสีย