ผู้หายใจ คือ

• คนที่ชีวิต
  ที่ ๆ พอจะเดินทางหรือ ทำงานได้เพียงพอ
  หลอดระบายอากาศ
  หลอดหายใจ
  โอกาสคิด
  โอกาสพัก

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาย     ก. สูญ, หาไม่พบ, ไม่ปรากฏ, หมด, สิ้น, พ้นจากการเจ็บป่วย.
• หายใจ     ก. กิริยาที่ทำให้อากาศเข้าสู่และออกจากปอด, ยังมีชีวิตอยู่ เช่น คนเจ็บยังมีชีวิตอยู่; โดยปริยายหมายความว่า หมกมุ่นไปในทางใดทางหนึ่ง เช่น
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• ผ่อนลมหายใจ    หายใจออก
• ผู้บีบคอจนหายใจไม่ออก    ช่องอุดอากาศ ผู้รัดคอ ผู้เค้นคอ
• กลั้นหายใจ    v. อั้นลมหายใจ, ไม่หายใจเข้าหรือออก ชื่อพ้อง: กลั้นลมหายใจ, กลั้นใจ คำตรงข้าม: ถอนหายใจ ตัวอย่างการใช้: เส้นเสียงจะปิดสนิทในขณะที่เรากลั้นหายใจ
• การหายใจ    ลมหายใจ การขยายตัวของปอด ขบวนการหายใจ ปริมาณการหายใจ การหายใจเข้า-ออก การดม การสูด กระบวนการหายใจ การหยุดพักหายใจ การหายใจอึดหนึ่ง การเอ่ยคำ การโชยพัดเบา
• ช่องหายใจ    สไปราเคิล
• ซึ่งไม่หายใจ    ซึ่งชีพจรไม่เต้น
• ถอนหายใจ    v. หายใจแรงและยาวในขณะที่รู้สึกกลุ้มใจ หรือโล่งใจ ชื่อพ้อง: ถอนใจ ตัวอย่างการใช้: แม่ถอนหายใจแล้วหันหน้าไปมองลูกสาว clf.: สูดหายใจ
• มีลมหายใจ    ดํารงชีพ ดํารงชีวิต มีชีวิต ยังชีพ
• ลมหายใจ    น. ลมที่ปอดสูบเข้าออกทางจมูกหรือทางปาก.
• หายใจขัด    สําลัก

• หญิงผู้หายใจเป็นยาพิษ เรียกข้าว่าปีศาจ ?