ผู้เดินเที่ยว คือ
"ผู้เดินเที่ยว" อังกฤษ"ผู้เดินเที่ยว" จีน
- คนเดินเตร่
กุหลาบเลื้อย
ผู้คุยหรือเขียนเรื่อยเปื่อย
สิ่งที่ขึ้นเปะปะ
- ผู้ น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
- ผู้เดิน ผู้ชอบเดิน ผู้ชอบเดินเล่น อุปกรณ์ช่วยการเดิน โครงค้ำสำหรับเด็กหัดเดิน
- เด ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
- เดิน ก. ยกเท้าก้าวไป; โดยปริยายหมายความว่า เคลื่อนไปด้วยกำลังต่าง ๆ เช่น นาฬิกาเดิน รถเดิน, ทำให้เคลื่อนไหว เช่น เดินเครื่อง, ทำให้เคลื่อนไป เช่น
- เดินเที่ยว ขึ้นเปะปะ คุยเรื่อยเปื่อย เขียนเรื่อยเปื่อย เลื้อยไปทั่ว เดินเตร็ดเตร่ เดินเตร่ เดินเล่น ไปเที่ยว ยุรยาตร เดินทอดน่อง เตร็ดเตร่
- ดิน ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
- เท ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
- เที่ยว ๑ น. เรียกการไปยังที่ซึ่งกำหนดไว้ครั้งหนึ่ง ๆ หรือไปกลับรอบหนึ่ง ๆ ว่า เที่ยว เช่น เที่ยวขึ้น เที่ยวล่อง เที่ยวไป เที่ยวกลับ,
- ที ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
- ที่ น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
- ี่ ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
- ผู้เล่นเดี่ยว ผู้บรรเลงเดี่ยว ผู้แสดงเดี่ยว
- การเดินเที่ยว การเดินเที่ยวชม การเดินทอดน่อง การเดินเล่น
- การเดินเที่ยวชม การเดินเที่ยว
- เดินเที่ยวไปจาก เดินท่องเที่ยวจาก เดินเตร็ดเตร่จาก