ผู้เป่า คือ

• สิ่งที่เป่า
  เครื่องเป่า
  เครื่องเพิ่มความกดดัน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• เป่า     ก. พ่นลมออกมาทางปาก, อาการที่ลมพุ่งเข้ามาหรือออกไปเช่นนั้น เช่น ตรงหน้าต่างลมเป่าดี, ทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากเช่น
• ป่า     น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก
• ผู้ปัดเป่า    กันชนรถยนต์ ตะแกรงหน้ารถราง ตะแกรงหน้ารถไฟ ที่กันกระแทรก สิ่งป้องกัน เครื่องกันชน
• ผู้อยู่อาศัยที่เป็นผู้เช่า    ผู้เช่า
• ผู้เข้าชมโอเปร่า    คนเข้าชมโอเปร่า
• ผู้เป็นแนวหน้า    ผู้นําทางสังคม
• ผู้แสดงโอเปร่า    นักร้องโอเปร่า
• ผ่า    ก. ทำให้แยกออกจากกันตามยาวด้วยมีดหรือขวานอย่างผ่าฟืน, โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่ทำให้แยกออก เช่น ผ่าฝี ผ่าปากม้า; แหวกเข้าไป เช่น ผ่าเข้าไป; ฟาดฟันลงไป; (ปาก) ทำสิ่งที่ไม่น่าจะทำหรือในลักษณะที่ไม่ควร
• ผ้า    น. สิ่งที่ทำด้วยเยื่อใยเช่น ฝ้าย ไหม ขนสัตว์ โดยวิธีทอหรืออัดให้เป็นผืน, มักเรียกตามลักษณะของสิ่งที่ทำ เช่น ผ้าไหม ผ้าฝ้าย ผ้าขนสัตว์ หรือตามลักษณะที่ใช้ เช่น ผ้ากราบ ผ้าอาบ ผ้าอ้อม.
• เป้า    ๑ น. สิ่งที่กำหนดไว้เป็นจุดหมาย เช่น นักยิงปืนยิงถูกตรงเป้าทุกนัด เอาต้นไม้เป็นเป้า; โดยปริยายหมายความว่า เป็นที่เพ่งเล็ง เช่น เป็นเป้าสายตา. ๒ น. ชิ้นผ้าที่เย็บแทรกตะเข็บตรงรักแร้เสื้อหรือรอยต่อขาก
• เป๊า    (ถิ่น-พายัพ) น. ปีฉลู, เขียนเป็น เปรา ก็มี.
• เป๋า    น. กระเป๋า; ชื่อการนับแต้มลูกเต๋าที่ขึ้น ๓ หน้าเหมือนกัน.
• ผู้กระปรี้กระเปร่า    ผู้ฟื้นคืนสู่สภาพปกติ
• ผู้ที่กระปรี้กระเปร่า    เครื่องกำเนิดไฟฟ้า

• " เพื่อนบ้านผู้เป่าสมองกระจุย " ฉันคิดว่านะ
• ผู้ซึงถือครองหอกขาวและเป็นผู้เป่านกหวีดเมื่อเริ่มการล่า
• ผู้เป่านกหวีดอีกคน