ผู้ไม่ยอมเชื่อ คือ

• คนชั่วร้าย
  คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้
  คนสำมะเลเทเมา
  คนเลวทราม
  คนเหลือขอ
  ผู้นอกรีต

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่ยอม     v. อาการที่แสดงออกบอกให้รู้ว่าไม่เห็นด้วย ไม่ผ่อนผันให้ , ชื่อพ้อง: ไม่ยินยอม, ไม่สมยอม ตัวอย่างการใช้:
• ไม่ยอมเชื่อ     ปฏิเสธ ไม่ยอมรับ ไม่เห็นด้วย
• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ยอม     ก. อาการที่แสดงออกบอกให้รู้ว่าเห็นด้วย ไม่ขัด ตกลงปลงใจ เช่น ยอมตามที่สั่ง ยอมนั่ง ยอมตาย, ผ่อนผันให้ เช่น ยอมให้ทำได้ ยอมให้ไป, ไม่สู้ เช่น
• อม     ก. เอาสิ่งของใส่ปากแล้วหุบปากไว้ไม่กลืนลงไป, โดยปริยายหมายความว่า ไม่แสดงออกมา เช่น อมภูมิ; กลมกลืน, ปนกัน, เช่น อมเปรี้ยวอมหวาน เขียวอมเหลือง; (
• เชื่อ     ก. เห็นตามด้วย, มั่นใจ, ไว้ใจ; ซื้อหรือขายโดยติดค้างไว้ ไม่ต้องชำระเงินทันที.
• ชื่อ     น. คำที่ตั้งขึ้นสำหรับเรียกคน สัตว์ สถานที่ และสิ่งของโดยทั่ว ๆ ไปหรือโดยเฉพาะเจาะจง.
• ไม่ยอมเชื่อฟัง    แข็งข้อ ขัดขืน ต่อต้าน
• ผู้ยอมตายเพื่อความเชื่อ    ผู้ยอมสังเวยชีวิต
• คนไม่ยอมเชื่อฟัง    คนหัวแข็ง
• ซึ่งไม่ยอมเชื่อฟัง    หัวดื้อ หัวแข็ง
• ฆ่าให้ตายเพราะไม่ยอมเปลี่ยนความเชื่อ    ฆ่าหรือทรมานด้วยเรื่องทางศาสนา
• ผู้ไม่เชื่อ    ผู้ไร้ศรัทธา คนที่ไม่นับถือศาสนาคริสต์หรือยิว คนที่ไม่ยอมเชื่อว่ามีพระเจ้า คนนอกศาสนา คนนอกศาสนา adj คนป่าเถื่อน adj พวกนอกศาสนา