ฝีหมอบ คือ
- ฝี ๑ น. โรคจำพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน เรียกชื่อต่าง ๆ กันหลายชนิด เช่น ฝีคัณฑมาลา ฝีดาษ ฝีประคำร้อย, ราชาศัพท์ว่า พระยอด. ๒
- หมอ ๑ น. ผู้รู้, ผู้ชำนาญ, เช่น หมองู หมอนวด; ผู้ตรวจรักษาโรค เช่น หมอฟัน หมอเด็ก. ๒ ( ปาก ) ใช้เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒ เรียกเด็กด้วยความเอ็นดูว่า
- หมอบ หฺมอบ ก. กิริยาที่คู้เข่าลงและยอบตัวให้ท่อนแขนส่วนล่างราบอยู่กับพื้น, ยอบตัวลงในอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น; ( ปาก ) สิ้นเรี่ยวสิ้นแรง, ลุกไม่ขึ้น,
- มอ ๑ น. ชื่อเรือต่อเสริมกราบขนาดใหญ่มาก ส่วนใหญ่ใช้บรรทุกข้าวเปลือกและเกลือ. ๒ น. เนินดินเล็ก ๆ อย่างภูเขา, เขาจำลองที่ทำไว้ดูเล่นในบ้าน
- มอบ ๑ ก. เวนให้ เช่น มอบราชสมบัติ, สละให้ เช่น มอบกายถวายชีวิต มอบชีวิตเป็นราชพลี, ยกให้ เช่น มอบทรัพย์สมบัติ, ให้ไว้ เช่น
- อบ ก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอน้ำหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้;
- หมอบลง v. กิริยาที่ยอบตัวลงให้ขาและแขนราบอยู่กับพื้น คำตรงข้าม: ลุกขึ้น ตัวอย่างการใช้: แม่กวางวิ่งหนีกระสุนปืนไปได้ 2-3 ก้าวก็ล้มหมอบลงอีก
- เสือหมอบ ดู สาบเสือ.
- กระหมอบ (กลอน) ว. แขม่ว ๆ เช่น หายใจกระหมอบหอบเต็มที. (คาวี).
- นอนหมอบ หมอบ
- ผู้นั่งหมอบ ผู้นั่งยองๆ
- มอบหมาย ก. กำชับสั่งเสีย เช่น มอบหมายการงาน, กะให้, กำหนดให้, เช่น มอบหมายหน้าที่ให้แต่ละคนรับผิดชอบ.
- มอบให้หมด ทุ่มเท ทุ่มโถม ประดัง ประเด
- หมอบกราบ ก. หมอบแล้วน้อมศีรษะลงจดมือที่ประนมอยู่กับพื้น.
- หมอบราบ ยอบตัว หมอบ นอนพังพาบ นอนราบ พังพาบ ถูกพิชิต
มือถือ