ฝุ่นเมือง คือ
- ฝุ่น น. ดินแห้งหรือสิ่งอื่นที่ละเอียดเป็นผง เช่น ฝุ่นละออง ฝุ่นชอล์ก; ผงขาว ๆ คล้ายแป้ง ใช้ผัดหน้าหรือทาสิ่งของต่าง ๆ เช่น ฝุ่นผัดหน้า.
- เม น. แม่. ( ข. ).
- เมือ ก. ไป, กลับ.
- เมือง น. แดน เช่น เมืองมนุษย์ เมืองสวรรค์ เมืองบาดาล, ประเทศ เช่น เมืองไทย เมืองจีน เมืองลาว; ( โบ ) จังหวัด เช่น เมืองเชียงใหม่ เมืองนครศรีธรรมราช
- มือ ๑ น. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น,
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- ฝันเฟื่อง ก. คิดฟุ้งซ่านไปตามอารมณ์.
- ฝ่าไปในเมฆ ดั้นเมฆ ลัดฟ้า
- กินเมือง ก. ครอบครองเมือง.
- คนเมือง น. คำเรียกคนพื้นเมืองถิ่นพายัพ.
- พื้นเมือง ว. เฉพาะเมือง, เฉพาะท้องที่, เช่น ของพื้นเมือง คนพื้นเมือง นิทานพื้นเมือง.
- ในเมือง ตัวเมือง ใจกลางเมือง เกี่ยวกับเมือง
- กวนเมือง v. ก่อกวนให้เกิดปัญหาวุ่นวายในสังคม , ชื่อพ้อง: ก่อกวน ตัวอย่างการใช้: เด็กๆ ที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน ในภายหน้ามักจะกวนเมือง ทำความเดือดร้อนให้สังคม
- คนพื้นเมือง ชนพื้นเมือง ชาวพื้นเมือง คนท้องถิ่น ผู้อาศัย ชนพื้นเมืองดั้งเดิม
- ชนพื้นเมือง n. ผู้อาศัยดั้งเดิมในท้องถิ่นหนึ่งๆ มักมีภาษาและวัฒนธรรมการดำรงชีพเฉพาะกลุ่ม , ตัวอย่างการใช้: มีผู้ตั้งข้อสันนิษฐานว่าคนไทยเป็นชนพื้นเมืองที่อาศัยอยู่ในดินแดนที่เป็นประเทศไทยปัจจุบันมา
มือถือ