พกนุ่น คือ

• (สำ) ว. ใจเบา, ใช้เข้าคู่กับคำ พกหิน ในสำนวนว่า พกหินดีกว่าพกนุ่น.

• พก     พะกะ- ( แบบ ) น. นกยาง. ( ป. ). ๑ น. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เรียกว่า ชายพก
• กน     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ญ ณ น ร ล ฬ สะกด ว่า แม่กน หรือ มาตรากน. ๒ ( โบ ) ก. มัว, คอย, เฝ้า, เช่น จะกนกินแต่น้ำตาอนาทร. ( นิ. ลอนดอน
• นุ     ๑ ( กลอน ) ตัดมาจากอุปสรรค อนุ เช่น ทราบนุสนธิ์ทุกแห่ง. ( ตะเลงพ่าย ); อเนกนุประการ. ( พงศ. เลขา ); โดยนุกรม. ( ม. คำหลวง วนปเวสน์). ๒ (
• นุ่น     น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Ceiba pentandra (L.) Gaertn. ในวงศ์ Bombacaceae ลำต้นและกิ่งก้านสีเขียว มีหนามสั้น ๆ ที่โคนต้น กิ่งทอดขนานกับพื้น
• พกหิน    (สำ) ว. ใจหนักแน่น, ใช้เข้าคู่กับคำ พกนุ่น ในสำนวนว่า พกหินดีกว่าพกนุ่น.
• เพกติน    กรดเพกติก กรดโพลีกาแลคทูโรนิก สารเพกติก
• เทพกวีน    กวีน
• แพกซ์ตัน    เซอร์โจเซฟ แพกซตัน
• พก-    ๒ พะกะ- (แบบ) น. นกยาง. (ป.).
• นักนิ่น    ว. นิ่ม, อ่อน, โดยปริยายหมายถึงผู้หญิง เช่น จากมานักนิ่นเนื้อ นอนหนาว. (กำสรวล).
• นักนึกฝัน    นักจินตนาการ
• ภาพการ์ตูน    ภาพวาดการ์ตูน
• จากนั้น    จากที่นั้น ครั้งต่อไป คราวหน้า คราวหลัง ตอนหลัง ต่อจากนั้น ต่อมา ต่อไป ทีหลัง ภายหลัง หลังจากนั้น แล้ว แล้วก็ ยิ่งกว่านั้น ตั้งแต่นั้นต่อมา
• ตกน้ำมัน    ว. เรียกเสาหรือประตูเรือนที่มีน้ำมันซึมออกมาว่า เสาตกน้ำมัน หรือ ประตูตกน้ำมัน.
• ตกน้ํามัน    ซับมัน ตกมัน