พร่างพราง คือ

• ทอประกาย
  ระยับ
  ระยิบระยับ
  สุกใส
  เป็นประกาย
  แพรวพราว
  แวววาว
  ส่องแสงสุกใส

• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พร่า     พฺร่า ก. ทำให้เสียหาย, ทำลาย, ทำให้ย่อยยับ, เช่น พร่าชื่อเสียง พร่าทรัพย์สมบัติ พร่าประโยชน์. ว. กระจัดกระจายจนเห็นหรือได้ยินไม่ถนัดชัดเจน
• พร่าง     พฺร่าง ว. แวววาวพร่าไปหมด.
• ร่า     ว. อาการที่แสดงให้เห็นว่าเบิกบานเต็มที่ เช่น หัวเราะร่า ยิ้มร่า; เปิดเต็มที่ (ใช้แก่อาการที่เห็นจะแจ้งหรือเปิดเผยเต็มที่) เช่น ประตูเปิดร่า
• ร่าง     น. รูปทรง, โครง, ตัว, เช่น เอวบางร่างน้อย ร่างเล็ก ร่างล่ำสัน. ก. ทำรูปโครงขึ้นเพื่อลอก คัด หรือแต่งเป็นต้นในภายหลัง เช่น ร่างพระราชบัญญัติ
• พราง     พฺราง ก. ทำให้เข้าใจเป็นอื่น, ทำให้เลือน, เช่น พรางตัว พรางไฟ.
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราง     ๑ น. ร่องที่ขุดเป็นทางสำหรับให้น้ำไหล; สิ่งสำหรับรองน้ำฝนที่ชายคาเป็นต้น มักทำด้วยสังกะสียาวเป็นแนวไปตามชายคา; ไม้ที่ขุดหรือต่อให้เป็นร่องยาว ๆ
• พรางพรอก    -พฺรอก ก. พูดลวง, แสร้งพูด.
• พร่างพราย    adj. ลักษณะที่กระจาย เห็นไม่ชัด , ชื่อพ้อง: พร่า, พร่าง, พราย ตัวอย่างการใช้: ท้องฟ้าสีกำมะหยี่ถูกประดับไปด้วยดวงดาวพร่างพราย งดงามเกินกว่าที่จะถูกซ่อนไว้ภายใต้หลังคาใบไม้
• พร่างพราว    -พฺราว ว. มีแสงประกายแวววาวระยิบระยับ เช่น แสงพร่างพราว.
• นางพราย    ผีพราย พราย
• อย่างพรั่งพรู    อย่างท่วมท้น
• ด่างพร้อย    ว. เป็นดวง ๆ จุด ๆ ทั่วไป, โดยปริยายหมายความว่า มีมลทิน, มัวหมอง, ไม่บริสุทธิ์, เช่น มีศีลด่างพร้อย.
• นางพราหมณ์    พราหมณี พราหมณ์หญิง