พฤฒิ คือ

• พฺรึดทิ
  น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤทธิ์ ก็ว่า. (ส.).

• พฤฒ     พฺรึด, พฺรึดทา ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, พฤทธ์ ก็ว่า. ( ส. ).
• พฤฒิ-    พฺรึดทิ น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤทธิ์ ก็ว่า. (ส.).
• พฤฒา    พฺรึด, พฺรึดทา ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, พฤทธ์ ก็ว่า. (ส.).
• พฤฒิบาศ    น. ชื่อพราหมณ์พวกหนึ่ง มีหน้าที่ทำพิธีเกี่ยวกับช้างและปัดเสนียดจัญไร.
• พฤฒาจารย์    น. อาจารย์ผู้เฒ่า, พราหมณ์ผู้เฒ่า.
• พฤ.    พฤหัส วันพฤหัส วันพฤหัสบดี
• พฤต    พฺรึด น. คำฉันท์. ก. หมุน, เวียน; เกิดขึ้น. ว. กลม. (ส. วฺฤตฺต).
• พฤติ    พฺรึด, พฺรึดติ- น. ความประพฤติ, กิจการ, ความเป็นไป; ลักษณะความเป็นอยู่, อาชีวะ; คำฉันท์. (ส. วฺฤตฺติ; ป. วุตฺติ).
• พฤติ-    พฺรึด, พฺรึดติ- น. ความประพฤติ, กิจการ, ความเป็นไป; ลักษณะความเป็นอยู่, อาชีวะ; คำฉันท์. (ส. วฺฤตฺติ; ป. วุตฺติ).
• (พฤกษ)    เป็นคำที่ใช้ในพฤกษศาสตร์
• พฤกษ    พฺรึกสะ-, พฺรึก น. ต้นไม้. (ส. วฺฤกฺษ; ป. รุกฺข).
• พฤกษ-    พฺรึกสะ-, พฺรึก น. ต้นไม้. (ส. วฺฤกฺษ; ป. รุกฺข).
• พฤกษา    พฺรึกสา น. ต้นไม้.
• พฤกษ์    ๑ พฺรึกสะ-, พฺรึก น. ต้นไม้. (ส. วฺฤกฺษ; ป. รุกฺข). ๒ พฺรึก ดู จามจุรี ๒.
• พฤตินัย    (กฎ) น. ความหมายตามข้อเท็จจริง (ล. de facto), ต่างกับ นิตินัย คือ ความหมายตามกฎหมาย (ล. de jure).

• ผมอาจจะไม่ใช่เด็กที่ ความประพฤฒิดีที่สุดในเกาะ
• มันเป็นทฤษฎีเดียว ที่อธิบายพฤฒิกรรมของเธอได้
• แต่ดูเหมือนเธอจะไม่มีความประพฤฒิแบบนั้น
• วิเคราะห์ตามพฤฒิกรรมแล้ว มันดูเข้าท่า
• ข้อขัดแย้งของทั้งสองคดี อาจอธิบายได้ถึงพฤฒิกรรมปัจจุบันของเธอ
• อีเมล์และบันทึกโทรศํพท์ของเธอ แสดงถึงพฤฒิกรรมการแอบตามแบบคลาสสิค
• ประพฤฒิผิดจรรยาบรรณของข้าราชการ
• ล้วนแล้วแต่มีพฤฒิกรรมที่มีปัญหา
• ถ้าพ่อของคุณมีความประพฤฒิถูกทำนองคลองธรรม แค่เศษเสี้ยว เขาคงไม่กล้าปฏิเสธ
• ถ้าคุณประพฤฒิตัวดี